K! Lechia
Dekiel Lechii Łucjana Kleina. |
Nazwa:
Korporacja przy Uniwersytecie Poznańskim “Lechia” / Korporacja Studentów Uniwersytetu Poznańskiego “Lechia”, od ok. 1932 Konwent Lechia – Korporacja Studentów Uniwersytetu Poznańskiego
Siedziba:
Poznań
Data powstania:
15 VI 1920 r.
Barwy:
modrakowa – biała – pomarańczowa (początkowo w latach 1920-1921 granatowa – biała – zielona, symbolika barw: wierność zasadom korporacyjnym, nieskazitelność obywatelska, dojrzałość rycerska)
Dewiza:
„Honor i Ojczyzna” |
Rys historyczny
Herb Lechii, 1930 r.
Lechia została założona dnia 15 VI 1920 r. przez grupę ośmiu studentów Uniwersytetu Poznańskiego. Była drugą najstarszą po Magna-Polonii korporacją poznańską i razem z nią w decydujący sposób przyczyniła się do powstania i ukształtowania się poznańskiego środowiska korporacyjnego. W skład pierwszego Prezydium wchodzili: prezes Wojciech Trynkowski, wiceprezes Zygmunt Kurek, sekretarz i skarbnik Jan Chylewski. Pierwszym oldermanem został w 1921 r. Łucjan Klein.
Legitymacja Lechii Łucjana Kleina, 1921 r.
W 1921 r. Ojcem Korporacji został dowódca Powstania Wielkopolskiego gen. Józef Dowbor-Muśnicki, którego osoba wywarła znaczący wpływ na dalsze losy korporacji. Szczególnym celem Lechii miała być praca na rzecz utrzymywania kontaktów z Polakami mieszkającymi na Obczyźnie, w szczególności poprzez współpracę ze Stowarzyszeniem “Wspólnota Polska”. Dnia 4 I 1922 r. ukonstytuowało się Koło Filistrów, a dnia 10 VI 1923 r. poświęcono sztandar korporacji.
Konwent Lechia, Poznań 2 V 1922 r.
Korporacja skupiała niemal wyłącznie studentów Uniwersytetu. Kuratorami z ramienia uczelni byli: w latach 1920-1937 prof. Alfred Denizot, a po jego śmierci w latach 1937-1939 doc. Jan Bajoński.
Komers V-lecia Lechii, Poznań 13 VI 1925 r.
W kwietniu 1921 r. Lechia została współzałożycielką Związku Polskich Korporacji Akademickich (data starszeństwa związkowego: 15 VI 1920 r.), a w czerwcu inicjatorką i wraz z poznańską Polonią twórcą poznańskiej reprezentacji międzykorporacyjnej (od 1922 r. Poznańskie Koło Międzykorporacyjne). Prezesami Koła było trzech Lechitów: Wojciech Trynkowski w 1921 r., Zygfryd Synoradzki w 1925 r. oraz Stefan Kuminek w 1936/37 r.
Komers gwiazdkowy Lechii, Poznań grudzień 1933 r.
Członkowie Lechii przyczynili się w znaczącym stopniu do rozwoju poznańskiego i polskiego ruchu korporacyjnego. Łucjan Klein i Marian Schroeder założyli pierwsze korporacje krakowskie Corollę, Akropolię, Gnomię i Vavelię, a inny Lechita dr Tadeusz Lisiecki był organizatorem wiedeńskiej Sobiescii. Przy Lechii kandydowały poznańskie korporacje: Corona, Legia i Primislavia.
Podpisanie karteli wieczystych między Batorią a Lechicją oraz Lechią, Wilno 1-3 V 1937 r.
Korporacja zawarła kartele: w 1921 r. z lwowską Lutyko-Venedyą, dnia 15 I 1922 r. wieczysty z warszawską Sarmatią, dnia 13 VI 1925 r. trzyletni z krakowską Gnomią (dnia 9 VI 1933 r. przedłużony na 15 lat, po upływie tego czasu miał przejść w wieczysty) oraz dnia 3 maja 1932 r. z wileńską Batorią (dnia 2 V 1937 r. przedłużony na wieczysty). Były to w okresie międzywojennym - zdaniem wielu - najsilniejsze w skali kraju kartele.
Komers XII-lecia Lechii, Bąblin 1932 r.
Całkowita ustalona, choć niekompletna imienna lista członków Lechii obejmuje 235 nazwisk, w tym 20 członków honorowych i kooptowanych. W 1939 r. liczyła ok. 170 członków.
Zjazd L-lecia Lechii, Poznań 6 VI 1970 r.
W okresie powojennym Lechia działała nieoficjalnie i nieprzerwanie organizując w kraju i na emigracji liczne komerse i spotkania okolicznościowe. Lechici spotykali się także wokół utrzymywanej ich staraniem mogiły Ojca Korporacji gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego.
Spotkanie Lechitów na emigracji, Londyn 1976 r.
W latach 80-tych ufundowanych zostało pięć tablic upamiętniających zmarłych członków korporacji. Głównym inicjatorem tych działań był mec. Sylwester Kubera, a głównym fundatorem tych przedsięwzięć Heliodor Radomski. W dniu 2 X 1983 r. w krużgankach klasztoru oo. Dominikanów przy Alei Niepodległości w Poznaniu została odsłonięta tablica upamiętniająca poległych, pomordowanych i zmarłych członków korporacji. W dniu 20 X 1984 r. poświęcono ufundowany przez korporację pomnik nagrobny Ojca Korporacji gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego w Lusowie-Batorowie. Dnia 27 XII 1985 r. tablicą w kościele Matki Boskiej Bolesnej przy ul. Głogowskiej w Poznaniu upamiętniono postaci dwóch dowódców Powstania Wielkopolskiego Ojca Korporacji gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego oraz członka honorowego gen. Stanisława Taczaka.
Odsłonięcie nagrobka gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, Lusowo 20 X 1984 r.
W latach 1983-1988 Lechia zaangażowała się wraz z korporacjami warszawskimi - Sarmatią, Aquilonią, Patrią oraz Spartą w stworzenie w wieży przy Kościele pw. św. Anny w Warszawie Kwatery Pamięci poświęconej korporacjom zrzeszonym przed wojną w Związku Polskich Korporacji Akademickich. Znalazła się tam między innymi imienna tablica pamiątkowa poświęcona 22 Lechitom poległym i pomordowanym w okresie II wojny światowej.
W 1984 r. do korporacji przyjęty został jako członek honorowy ks. kanonik Ignacy Karge, a w 1990 r. - syn i bratanek jednego z założycieli Lechii - Andrzej Grabowski i dr Jan Dzwonkowki. W latach 1990-1993 z inicjatywy mec. Sylwestra Kubery Lechia została reaktywowana (www.lechia.org).
Lista członków
Poniższa, niekompletna lista członków Lechii obejmuje ok. 230 nazwisk. Będziemy wdzięczni za jej uzupełnianie i korektę, przesyłanie danych biograficznych i fotografii członków korporacji (vide Kontakt), jak także za pomoc w poszukiwaniach materialnych śladów oraz wszelkich informacji o samej korporacji (vide Poszukiwania).
Członkowie honorowi i kooptowani
- Władysław Ostoja-Alkiewicz, (1875 - 22 stycznia 1933) ojciec Witolda (Lechia), naczelnik Wydziału Leśnictwa Wielkopolskiej Izby Rolniczej, wiceprezes Oddziału Poznańskiego Związku Zawodowych Leśników RP, sekretarz Zrzeszenia Właścicieli Lasów, Filister Lechii
- Jan Bajoński, (11 grudnia 1888 w Raszkowie k. Ostrowa Wlkp. - 1940 w Katyniu) s. Józefa i Anieli z Zielewskich, brat Kazimierza (Baltia), absolwent Gimnazjum w Ostrowie Wlkp. 1909, student med. na uniwersytetach w Berlinie i Strasburgu, dr med. 1916, ginekolog, habilitacja 1928, doc. Wydziału Lekarskiego UP, od 1937 kurator i Filister kooptowany (?) Lechii, prymariusz Kliniki Położniczo-Ginekologicznej Poznańskiego Samorządu Wojewódzkiego, działacz zawodowy, członek Komisji Lekarskiej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, wiceprezes Związku Lekarzy w obwodu poznańskiego, sekretarz obwodu poznańskiego Związku Lekarzy Słowiańskich oraz Rady Lekarzy Ubezpieczeniowych, mjr rez. 7 Szpitala Okręgowego, uczestnik wojny obronnej 1939 w Szpitalu nr 2 w Białowieży, w niewoli sowieckiej, zamordowany przez NKWD, odznaczony m.in. Krzyżem Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych
Józef Dowbor-Muśnicki, 1923 r. (?).
- Józef Dowbor-Muśnicki, (25 października 1867 w Garbowie k. Sandomierza - 26 października 1937 w Batorowie k. Poznania) s. Romana i Antoniny z Wierzbickich, absolwent korpusu kadetów w Petersburgu, konstantynowskiej szkoły wojskowej, Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu 1899-1902, generał lejtnant Armii Imperium Rosyjskiego i generał broni WP, od 1917 dowódca I Korpusu Polskiego w Rosji, od 1919 dowódca powstania wielkopolskiego, od 15 czerwca 1921 Ojciec Konwentu Lechia z Poznania, Filister honorowy Konwentu Batoria z Wilna, pochowany w Lusowie k. Poznania
Stefan Glabisz.
- Stefan Glabisz, (22 lipca 1882 w Kórniku - 27 stycznia 1947 w Poznaniu) absolwent Gimnazjum w Nakle 1902, studiował med. w Lipsku, Fryburgu w Breisgau, Berlinie i Monachium, absolwent med. Monachium 1912, dr med. UWr. 1918, laryngolog, od 1919 lekarz w Poznaniu, m.in. organizator i ordynator oddziału otolaryngologicznego w szpitalu wojskowym przy ul. Różanej w Poznaniu 1919-21, ordynator oddziału otolaryngologicznego w Zakładzie SS Miłosierdzia “Przemienienie Pańskie” 1930-39, wiceprezes oddziału otolaryngologicznego Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego w Poznaniu, Filister kooptowany (?) Lechii, w okresie okupacji w Generalnej Guberni w Częstochowie
- Stefan Głowacki, inż. dypl., dyrektor Browaru Hugera, w 1938 rzecznik patentowy, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1920/21)
Juliusz Grabowski.
- Juliusz Grabowski, ojciec Stefana (Lechia), starosta powiatowy w Sępolnie, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1921)
Henryk Knie, lata wojny.
- Henryk Knie, (27 listopada 1894 w Poznaniu - 28 stycznia 1977), s. Stefana i Józefy z d. Łukowskiej, student UWr. (?), Powstanie Wielkopolski, żołnierz I Batalionu Telegrafistów WP 1919-20, w okresie międzywojennym przemysłowiec, oficer rez., w 1939 dowódca detaszowanej 14 Kompanii Telegraficznej przy Sztabie Armii Poznań, m.in. w walkach pod Piątkiem i Łęczycą, w niewoli niemieckiej w oflagu VII A Murnau, Filister kooptowany (?) Lechii, po wojnie od 1947 na emigracji w Stanach Zjednoczonych, po skończeniu studiów medycznych prowadził zakład fizykoterapii w Chicago, m.in. wiceprezes Polskiego Związku Ziem Zachodnich w Ameryce, wrócił do kraju w latach 70-tych, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. trzykrotnie Krzyżem Walecznych
- Alfred Kolszewski, (22 kwietnia 1885 - 27 grudnia 1944 w Żabikowie) brat Konrada (Lechia), Powstaniec Wielkopolski, dr med., Filister kooptowany (?) Lechii, w latach 30-tych lekarz w Poznaniu, zamordowany przez Gestapo w obozie karno-śledczym w Żabikowie
- Konrad Kolszewski, (9 listopada 1881 - 25 stycznia 1945 w Oranienburgu) brat Alfreda (Lechia), Powstaniec Wielkopolski, dr praw, notariusz i adwokat, działacz polityczno-społeczny, obrońca w procesie dzieci wrzesińskich, członek Rady Miasta Poznania 1911-18, wykładowca prawa administracyjnego UP, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1921), zginął w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu
- Mieczysław Stanisław Mozdyniewicz, (13 marca 1896 w Zbyszycach pow. Nowy Sącz - 25 października 1975) s. Juliana i Katarzyny z Biernatów, student Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie, od 1913 członek Strzelca, od 1914 podoficer 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich, dwukrotnie ranny, po kryzysie przysięgowym żołnierz Polskiej Siły Zbrojnej, uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 w Warszawie, żołnierz zawodowy WP, w czasie wojny polsko-rosyjskiej szef sztabu Grupy Operacyjnej gen. L. Żelichowskiego, a następnie dowódca Słuckiego Pułku Strzelców, absolwent Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego 1921, później m.in. ppłk 1924, zastępca dowódcy 57 Pułku Piechoty w Poznaniu 1926-27, płk dypl. 1930, dowódca 70 Pułku Piechoty w Pleszewie 1927-35, dowódca piechoty dywizyjnej 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu 1935-39, Filister kooptowany (?) Lechii, w wojnie obronnej 1939 dowódca 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w ramach Armii Poznań, dowodził dywizją w bitwie pod Bzurą, w niewoli niemieckiej w oflagach XA Itzehoe, VIIIB Silberberg k. Kłodzka, IVC Colditz, XC Lubeka, VIB Düssel-Warburg, aktywny w ruchu oporu w obozach jenieckich, m.in. zatwierdzony przez AK komendant Tajnej Organizacji Bojowej, po powrocie do kraju w 1947 pracownik Państwowych Nieruchomości Ziemskich w Gorzowie 1947-51, a następnie Państwowych Gospodarstw Rolnych w Słupsku 1951-68, pochowany na Cmentarzu przy ul. Kaszubskiej w Słupsku, odznaczony m.in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, w 2005 jego imię otrzymało rondo w Słupsku
Edmund Nowakowski, 1938 r.
- Edmund Nowakowski, ( - przed 1970) inż. dypl., w 1938 zam. w Poznaniu, Filister kooptowany Lechii (?), prezes Koła Filistrów 1937/38
- Stefan Franciszek Ożegowski, (1881-1930) s. Andrzeja i Bibianny z d. Rogozia, lekarz, wojskowy, płk, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1920/21)
- Antoni Pacyński, (1 czerwca 1883 w Bugaju k. Miłosławia - 20 października 1939 w Kórniku) s. Walentego i Józefy Linkowskiej, ojciec Adama i Jacka (obaj Helionia) oraz Tomasza (Wisła), absolwent Gimnazjum w Gnieźnie, członek konspiracyjnego Towarzystwa Tomasza Zana, w 1902 aresztowany za tę działalność, studiował w Szkole Leśnej w Tharandt k. Drezna, po studiach pracował w lasach Pełkinie k. Jarosławia (własność Czartoryskich), później nadleśniczy i pełnomocnik maj. Konarzewo k. Poznania (także własność Czartoryskich), sekretarz Towarzystwa Leśnego Wielkiego Księstwa Poznańskiego, szef wydziału leśnictwa Ministerstwa b. dzielnicy pruskie 1918-22, organizator i wykładowca Wydziału Rolniczo-Leśnego UP 1918/19, dyrektor Lasów Państwowych w okręgu poznańskim 1922-25?, dyrektor Fundacji “Zakłady Kórnickie” 1925-39, działacz społeczny, członek komitetu organizacyjnego i wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Leśnego, prezes Koła Obozu Wielkiej Polski w Kórniku 1929-32, Filister kooptowany (?) Lechii, aresztowany i rozstrzelany przez Gestapo na Rynku w Kórniku, pochowany w zbiorowej mogile na Cmentarzu w Kórniku, odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim OOP 1923
- Gustaw Paszkiewicz, (20 marca 1893 w Wasiliszkach k. Lidy - 27 lutego 1955 w Warszawie) absolwent Gimnazjum w Mińsku 1913, wstąpił do rosyjskiej szkoły wojskowej w Wilnie, w armii rosyjskiej 1914-17, od 1917 dowódca kompanii w 3 Pułku Strzelców I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, od 1918 w służbie zawodowej WP, od marca 1919 dowódca 55 Pułku Piechoty, słuchacz Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie 1923-24 (tytuł oficera Sztabu Generalnego), komendant Szkoły Podchorążych i Oficerskiej Szkoły Piechoty w Warszawie 1924-26, w czasie przewrotu majowego po stronie rządu, dowódca piechoty dywizyjnej 24 Dywizji Piechoty 1926-35, Filister kooptowany (?) Lechii, dowódca 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu 1935-39, gen. brygady 1938, w wojnie obronnej 1939 dowódca 12 Dywizji Piechoty, a po jej rozbiciu zastępca Armii “Karpaty”, dwukrotnie ranny, internowany w Rumunii, zastępca dowódcy ZWZ 1939-40, od 1940 w PSZ we Francji, kolejno dowódca 1 Brygady Strzelców I Korpusu Polskiego 1940-42, 4 Dywizji Piechoty 1942, 2 Samodzielnej Brygady Pancernej 1942-43), zastępca dowódcy I Korpusu Polskiego 1943-45, wg Piotra Kołakowskiego miał być wówczas radzieckim agentem, w 1945 powrócił do kraju, dowódca 18 Dywizji Piechoty w Białymstoku oraz przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Bezpieczeństwa w Białymstoku 1946, gen. dywizji 1946, kierował działaniami wojska i organów bezpieczeństwa skierowanym przeciwko organizacjom niepodległościowym, dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego 1946-48, od 1949 dyrektor Biura Wojskowego w Ministerstwie Leśnictwa, poseł do Sejmu Ustawodawczego 1947-52, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari kl. III, IV i V, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyż Niepodległości oraz Orderem Polonia Restituta kl. III
Bolesław Piechowski, lata 30-te (?).
- Bolesław Piechowski, (22 listopada 1895 w Poznaniu - 28 grudnia 1971) student med. w Berlinie, studia uzupełnił w Paryżu i Wiedniu, dr med., pediatra, po studiach lekarz we Lwowie, uczestnik Powstania Wielkopolskiego oraz obrony Lwowa, od 1924 lekarz w Poznaniu, pediatra w PK oraz kierownik Państwowego Zakładu dla Niemowląt im. Dzieciątka Jezus, sekretarz Poznańskiej Izby Lekarskiej, Filister kooptowany (?) Lechii, uczestnik wojny obronnej 1939, uciekł z niewoli sowieckiej, w 1939 wysiedlony do Generalnej Guberni, po wojnie zastępca naczelnika Służby Zdrowia w Zachodniej DOKP, równocześnie kierownik Państwowego Zakładu dla Niemowląt (zrezygnował z funkcji po zwolnieniu przez władze komunistyczne sióstr zakonnych)
Nikodem Schroeder, 1923 r. (?).
- Nikodem Schroeder, (1 czerwca 1868 w Kobysewie - 7 grudnia 1930 w Jarosławcu) s. Franciszka (ziemianin, nauczyciel) i Anny z Łyskowskich p.v. Bardzkiej, ojciec Mariana (Lechia), studiował agronomię, dzierżawca maj. Radłów k. Ostrowa Wielkopolskiego 1908-30, przewodniczący Rady Ludowej na powiat odolanowski, następnie przewodniczący tajnego Komitetu Narodowego w powiecie odolanowskim, po powstaniu wielkopolskim pierwszy starosta powiatu odolanowskiego, członek Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych i Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń od Ognia i Gradobicia Vesta w Poznaniu, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1920/21), odznaczony Krzyżem Zasługi, pochowany na Cmentarzu w Środzie Wielkopolskiej [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Jacka Malkowskiego]
Władysław Sokołowski, 1933 r.
- Władysław Sokołowski, dr med., Filister honorowy Lechii (przyjęty sem. let. 1921), prezes Koła Filistrów 1928-33, w 1938 lekarz w Poznaniu
Stanisław Taczak, 1933 r.
- Stanisław Taczak, (8 kwietnia 1874 w Mieszkowie k. Jarocina - 2 marca 1960 w Malborku) s. Andrzeja i Balbiny z Warasieckich, absolwent Królewskiego Gimnazjum w Ostrowie Wlkp., członek Towarzystwa Tomasza Zana, absolwent Akademii Górniczej we Freibergu 1897, por. rez. armii niemieckiej, w czasie I wojny światowej w armii niemieckiej, od 1915 kpt. piechoty, instruktor w II batalionie 6 Pułku Piechoty Legionów 1916, od 1917 w Polskiej Sile Zbrojnej (”Polnische Wehrmacht”), od grudnia 1918 major i tymczasowy dowódca Powstania Wielkopolskiego, później m.in. zastępca szefa sztabu Powstania, a od lipca 1919 dowódca 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich (przemianowany na 69 Pułku Piechoty WP), w czasie bitwy warszawskiej p.o. dowódca 17 Dywizji Piechoty Wielkopolskiej, od 1921 dowódca tej dywizji, awansowany na gen. brygady 1924, dowódca 17 Dywizji Piechoty 1925-28, dowódca Okręgu Korpusu Nr II (OK II) w Lublinie 1928-30, od 1930 w stanie spoczynku, Filister kooptowany (?) Lechii i prezes Koła Filistrów 1939, prezes Związku Weteranów Powstań Narodowych oraz przewodniczący Okręgu Zarządu Straży Pożarnych i Towarzystwa dla Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego, w niewoli niemieckiej, przebywał w oflagach: Prenzlau, Colditz, Johanisbrunn i VII A Murnau, w 1946 wrócił do kraju, pochowany na Cmentarzu w Malborku, po ekshumacji jego prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan na Wzgórzu św. Wojciecha, w 2009 odsłonięto pomnik gen. Stanisława Taczaka, imię gen. Stanisława Taczaka noszą m.in. Szkoła Podstawowa Nr 62 w Poznaniu i Szkoła Podstawowa w Wąsowie, jest patronem ulic m.in. w Bydgoszczy, Gorzowie Wielkopolskim, Mogilnie, Ostrowie Wlkp., Poznaniu, Zbąszyniu i Szczecinie, w 2010 imię generała otrzymał 16 Batalion Remontu Lotnisk z Jarocina, postać generała upamiętnia także tablica w hołdzie powstańcom wielkopolskim - członkom korporacji akademickich przy Placu Wolności w Poznaniu
- Jan (Bończa-)Tomaszewski, ( - 1979) brat Feliksa (Lechia), kupiec, Filister honorowy Lechii (przyjęty w sem. let. 1920/21), w czasie okupacji w obozie koncentracyjnym w Dachau, po wojnie mieszkał w Monachium
- Bolesław Wieleński, (16 stycznia 1889 w Poznaniu - 1940 w Charkowie) s. Andrzeja i Józefy z Nakulskich, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, członek Towarzystwa Tomasza Zana, student med. w Lipsku, Berlinie, Giessen i Wrocałwiu, dr med., laryngolog, w czasie I wojny światowej w armii niemieckiej na froncie rosyjskim i francuskim, następnie lekarz WP 1918?-23, ordynariusz Zakładu św. Zofii i Sanatorium ss. Elżbietanek w Poznaniu, działacz organizacji zawodowych m.in. sekretarz Związku Lekarzy Polski Zachodniej 1924-25, członek rady i zarządu, sekretarz generalny 1935-39 Izby Lekarskiej Poznańsko-Pomorskiej, Filister kooptowany (?) Lechii, mjr rez. 7 Szpitala Okręgowego, uczestnik wojny obronnej 1939, w niewoli sowieckiej w Starobielsku, zamordowany przez NKWD
Członkowie rzeczywiści
- Seweryn Adamczyk, ( - 1971/72) inż. leśnik, w 1938 pracownik nadleśnictwa we Wronkach
- Maksymilian Adamski, ( - przed 1970) inż. leśnik, w 1938 pracownik Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu
Witold Alkiewicz, lata 30-te (?).
- Witold Alkiewicz, (1904? - 1945 w Lubece) s. Władysława (Lechia), student Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UP, c. ok. 1928, akt. 1928-35, wiceprezes sem. zim. 1931/32, po Powstaniu Warszawskim wysłany z obozu w Pruszkowie do obozu koncentracyjnego, zginął prawdopodobnie w obozie w Lubece
Jan Andrzejewski, 1938 r.
- Jan Andrzejewski, c. ok. 1938
- Marian Andrzejewski, ( - przed 1970) inż. architekt, w 1938 zam. w Poznaniu
- Stefan Ankiewicz, (1914 - 19 maja 1989) absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, student ekonomii UP, pochowany na Cmentarzu na Miłostowie w Poznaniu
- Wiktor Balcerski, c. ok. 1928, skreślony 1929
Teodor Barczak, 1930/31 r.
- Teodor Barczak, c. 1930/31
- Biedrzyński, akt. 1931
- Błoch, (?) ( - przed 1970)
Tadeusz Bogajewski, ok. 1935 r.
- Tadeusz Bogajewski, (29 marca 1911 w Poznaniu - 1940 w Katyniu) s. Kazimierza, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny, student i absolwent ekonomii UP, wiceprezes sem. zim. 1935/36, ppor. rez., w wojnie obronnej 1939 w 58. Pułku Piechoty, w niewoli sowieckiej w Kozielsku, zamordowany przez NKWD
- Edmund Borecki, c. ok. 1928, skreślony 1929
- Witold Bukowiecki, ( - 1946) student UP (?), członek Lechii, następnie student UW, c. 1931 Sarmatia, akt. 1931-32, prawnik, adwokat
Tadeusz Buzalski, lata 20-te.
- Tadeusz Buzalski, (7 grudnia 1896 w Wągrowcu - 1975 w Świeciu), s. Leonarda i Stanisławy z d. Haupe, leśnik
Zdzisław Cerkaski, 1926 r.
- Zdzisław Cerkaski, (1904 w Inowrocławiu - 1986) student prawa UP, członek Chrobrii, skreślony 1926, wstąpił do Lechii, adwokat w Inowrocławiu, po wojnie w Szczecinie
- Paweł Chojnacki, akt. 1922
- Ignacy Chrzanowski, (?), członek Lechii (?), akt. 1922, założyciel Corony (?), prezes 1922, wiceprezes Młodzieży Monarchistycznej, sekretarz Bratniej Pomocy Studentów UP 1922/23, prof. (?)
- Jan Chylewski, student UW, członek Neo-Frankonii, student UP, założyciel Lechii, pierwszy sekretarz i skarbnik sem. zim. 1930/31, skreślony 1922
Bernard Chyliński, 1930 r.
- Bernard Chyliński, (1906 - 28 grudnia 2002 w Bydgoszczy) absolwent prawa UP, c. 1926, w 1938 sędzia grodzki w Łyntupy pow. Wilno, pochowany w Bydgoszczy
Roman Chwirot, 1930/31 r.
- Roman Chwirot, ( - po 1977) sekretarz sem. zim. 1931/32, w 1938 lekarz w Warszawie
- Jakób Cierzniewski, ( - przed 1970) w 1938 referendarz Dyrekcji Poczty i Telegrafu w Poznaniu
- Józef Cieszyński, ( - ok. 1970) w 1938 sędzia grodzki w Toruniu, adwokat
Leon Ciszewski, 1938 r.
- Leon Ciszewski, (27 lipca 1914 w Nowym Mieście Lubawskim - 21 grudnia 1989) s. Jana i Stefanii z d. Pruszak, brat Władysława (Lechia), absolwent Gimnazjum w Nowym Mieście 1934, student prawa UP 1936-39, oficer rez., uczestnik wojny obronnej 1939, absolwent prawa UP 1945, po wojnie sędzia, kierownik Sądu Grodzkiego w Choszcznie 1949-51, sędzia Sądu Powiatowego w Choszcznie 1951-53, później adwokat w Gdańsku, kierownik Zespołu Adwokackiego nr 13, pochowany na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku
Władysław Ciszewski, 1939 r.
- Władysław Ciszewski, (1911 - luty 1993) s. Jana i Stefanii z d. Pruszak, brat Leona (Lechia), c. 1935, absolwent prawa UP, adwokat
Edward Cynajek, 1927/28 r. (?).
- Edward Cynajek, ( - po 1945) student Wydziału Humanistycznego UP, c. ok. 1928, akt. 1928-35
- Stanisław Czajkowski, (24 października 1904 w Wągrowcu - 1974) absolwent Gimnazjum w Wągrowcu 1923, członek Towarzystwa Tomasza Zana, jako skaut uczestnik Powstania Wielkopolskiego, student i absolwent prawa UP 1923-27, egzamin sędziowski 1931, asesor sądowy w Tucholi i Starogardzie 1931-33, adwokat w Wągrowcu 1933-39, radny miejski i członek magistratu w Wągrowcu, ppor. rez., uczestnik wojny obronnej 1939, w czasie okupacji ukrywał się w Poznaniu pracując m.in. jako roznosiciel gazeta, pracownik fizyczny, po wojnie adwokat w Poznaniu, powołany na sędziego Wojskowej Służby Sprawiedliwości 1947-50, awansowany do stopnia mjr LWP, później ponownie adwokat w Poznaniu 1950-69
Włodzimierz Czepczyński, 1938 r.
- Włodzimierz Czepczyński, (6 stycznia 1902 - 22 marca 1979 w Escombe k. Durbanu w Republice Południowej Afryki) s. Józefa i Heleny, powstaniec wielkopolski, student i absolwent prawa UP, akt. 1922-25, prezes sem. let. 1924/25, w 1938 dyrektor firmy Barcikowski w Poznaniu, radca Przemysłowo-Handlowej w Poznaniu, po wojnie pracownik Wojewódzkiego Zrzeszenia Prywatnego Handlu i Usług w Poznaniu, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP
- Kazimierz Czeszewski, ( - przed 1970) rolnik, w latach 30-tych właściciel (?) maj. Drążno pow. Wyrzysk
Leon Czyżak, 1930/31 r.
- Leon Czyżak, ( - 1940 w Katyniu ?) student med. UP, akt. 1935, w niewoli sowieckiej, miał zostać zamordowany przez NKWD w Katyniu (brak na liście katyńskiej)
Wacław Danielak, 1927/28 r. (?).
- Wacław Danielak, (1909? - 1993) student i absolwent (mgr fil.) UP, c. ok. 1928, olderman sem. zim. 1930/31, w 1939 zam. w Lekarzewicach pow. Nieszawa
Konrad Drecki, lata 30-te.
- Konrad Drecki, (26 listopada 1891 w Miłosławiu pow. Września - 27 października 1957) s. Franciszka i Kazimiery z Szymańskich, brat Edmunda (Chrobria), wuj Zygmunta Kapałczyńskiego (Chrobria), praktykant w aptece w Kościanie 1910-13, w czasie I wojny światowej powołany do armii niemieckiej, ranny w walkach na froncie zachodnim, praktykant w aptekach w Niemczech, po wojnie student i absolwent farmacji UP 1919-21, założyciel Lechii, od 1926 właściciel apteki, w czasie okupacji w Krakowie [prawd. tożsamy z Konradem Dreckim, założycielem Surmy]
Stanisław Drews, 1930 r.
- Stanisław Drews, (17 kwietnia 1903 w Rogoźnie Wlkp. - 16 stycznia 1979) kuzyn Romana (Aesculapia), absolwent Gimnazjum w Rogoźnie, student i absolwent 1930 med. UP, w 1938 dr med. w Międzychodzie, w czasie wojny wysiedlony do Generalnej Guberni, pracował w szpitalu w Milanówku oraz prowadził praktykę lekarską, po wojnie lekarz kolejowy we Wrocławiu, m.in. naczelnik Kolejowej Służby Zdrowia, pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu
Tadeusz Dziennik.
- Tadeusz Dziennik, (1904 - 28 stycznia 1977) absolwent prawa UP, kierownik Związku Młodych Narodowców w Inowrocławiu, adwokat w Poznaniu, po wojnie członek Zespołu Adwokackiego nr 12 w Poznaniu, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu
- Ludwik Dzikowski, (22 sierpnia 1914 - 15 maja 1992) z Bronisławia pow. Mogilno, c. 1939
Janusz Filipiak, 1930/31 r.
- Janusz Filipiak, (1912-1961) student agronomii UP, prezes sem. zim. 1932/33
- Janusz Filisiewicz, s. Romana, brat stryjeczny Władysława (Chrobria), student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, c. 1934, akt. 1934-35 [być może Johann Filisiewicz (31 sierpnia 1914 - 29 kwietnia 1941) więzień obozu w Mauthausen, gdzie zginął]
- Tadeusz Flinikowski, c. ok. 1928, wystąpił 1929
Marcin Formanowicz, lata 20-te.
- Marcin Formanowicz, (4 listopada 1903 w Nakle - 1983) s. Ludwika i Marty z d. Hagen, absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu 1922, student i absolwent ekonomii i prawa UP, studiował także w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu, egzamin referendarski 1929, referendarz w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu, wicestarosta w Brodnicy 1933-35 oraz w Chełmnie 1935-39, ppor. rez., w 1939 ewakuowany do Rumunii, przedostał się do Francji, żołnierz PSZ, założyciel chóru rewelersów, do kraju wrócił w 1946, tłumacz Misji UNRRA w Poznaniu, od 1948 we Wrocławiu, kierownik Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego, następnie radca prawny w Przedsiębiorstwie Handlu Opałem, w czasie wolnym prowadził różne wrocławskie chóry, współtworzył Operę Robotniczą
Henryk Frankowski, 1938 r.
- Henryk Frankowski, student prawa UP, sekretarz sem. zim. i sem. let. 1936/37
- Michał Frankowski, (1900-1954) adwokat w ZOSN w Poznaniu 1939
- Kazimierz Garszyński, (1901 - 29 sierpnia 1986 w Poznaniu) student prawa UP, wiceprezes trym. zim. 1925/26, wiceprezes Koła Poznańskiego i Rady Naczelnej MW, prezes PKA oraz Akademickiego Koła Przyjaciół Czechosłowacji, prawnik, radca prawny, w czasie wojny członek Komendy Głównej AK, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu, odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 roku, Odznaką Honorową Miasta Poznania
- Paweł Geisler, (?) ( - 1939-45) c. 1938
Stefan Głowacki (II), 1930/31 r.
- Stefan Głowacki (II), (1 września 1910 w Poznaniu - 31 stycznia 1990 w Poznaniu) s. Henryka i Gabrieli z Sierodzkich, brat Antoniego (Chrobria), szwagier Witolda Górnego (Flomatia Posnaniensis), student prawa UP, c. ok. 1930/31, studia ukończył po wojnie UP 1947, pracował w Państwowej Inspekcji Sanitarnej w Poznaniu, pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu
- Klemens Górzyński, ( - 1941? w Poznaniu) absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego 1923, student med. UP, wiceprezes sem. zim. 1928/29, w 1938 dr med. W Poznaniu, w czasie okupacji w konspiracji w Narodowej Organizacji Bojowej, w 1941 aresztowany w Poznaniu, zamordowany przez Gestapo w Forcie VII
- Feliks Górski, mgr praw, sędzia Sądu Grodzkiego w Gniewie, w 1938 adwokat w Brodnicy
Stefan Grabowski.
- Stefan Grabowski, (10 sierpnia 1899 w Dolsku pow. Śrem - 1940 w Katyniu) s. Juliusza (Lechia) i Otylii z d. Fonrobert, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny, oficer powstania wielkopolskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych i Odznaką Wojsk Wielkopolskich, uczestnik akcji plebiscytowej w Prusach Wschodnich i na Warmii, student i absolwent 1922 prawa UP, założyciel Lechii, po studiach referent, a następnie osobisty sekretarz Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej 1919-22, po zdaniu egzaminu sędziowskiego sędzia Sądu Powiatowego, a następnie Apelacyjnego w Poznaniu, prezes Koła Filistrów Lechii 1935-37, od 1938 prezes Sądu Okręgowego w Chojnicach, kpt. rez., w 1939 aresztowany przez Rosjan, w niewoli sowieckiej w Wołogdzie i Kozielsku, zamordowany przez NKWD
Zbigniew Grandkowski, lata 30-te.
- Zbigniew Grandkowski, (1909 - 2 listopada 1994) student i absolwent ekonomii UP, c. 1931, akt. 1931-35, sekretarz r.a. 1934/35
Leszek Gruszecki, 1930/31 r.
- Leszek Gruszecki, (7 sierpnia 1910 - 29 marca 1982) student UP, a następnie student UW, początkowo w Lechii, c. 1932 Sarmatia, akt. 1932, mgr praw, prokurator, żołnierz Brygady Karpackiej (Tobruk, Monte Cassino, Piedimonte), po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii
Włodzimierz Grześkowiak, 1930/31 r.
- Włodzimierz Grześkowiak, c. 1930/31
Zdzisław Gustowski, 1938 r.
- Zdzisław Gustowski, (8 października 1912 w Opalenicy - 13 grudnia 1965) s. Artura i Heleny z d. Surma, absolwent Gimnazjum im. Marii Magdaleny, student prawa UP, przemysłowiec, współwłaściciel Drukarni Nakładowej “Kupiec”, w czasie okupacji w Warszawie, założył księgarnię przy ul. Jasnej, w czasie Powstania Warszawskiego w służbie cywilnej, w początkach 1945 aresztowany przez Gestapo, uciekł z transportu do obozu koncentracyjnego, po wojnie ponownie uruchomił wydawnictwo, drukarnię i księgarnię, po ich upaństwowieniu 1949-51 red. techniczny w drukarni im. M. Kasprzaka, Wydawnictwie Naukowo-Technicznym oraz Wydawnictwie “Arkady”, pochowany na Cmentarzu Sołackim w Poznaniu
Tadeusz Heinricht.
- Tadeusz Heinricht, (ok. 1900 - przed 1945) w 1938 sędzia Sądu Okręgowego w Ostrowie Wlkp.
Wiktor Hempowicz, 1938 r.
- Wiktor Hempowicz, (23 czerwca 1912 w Sulmierzycach k. Krotoszyna - 30 stycznia 2001 w Poznaniu) brat Edmunda (Sarmatia), absolwent Gimnazjum w Krotoszynie, student matematyki UP 1937-39, c. 1937, wiceolderman 1939, we wrześniu 1939 po zajęciu Poznania przez Niemców uratował sztandar korporacji wynosząc go z kwatery, w czasie okupacji pracował w biurze kartograficznym w Poznaniu, po wojnie po otrzymaniu wilczego biletu mistrz ślusarski, działacz harcerski, wieloletni skarbnik Koła Filistrów Lechii, reaktywator Lechii 1990-93, do ostatnich lat życia mocno zaangażowany w życie korporacji
- Wacław Herbich, (6 maja 1902 w Kaliszu - 1970) s. Franciszka i Leokadii z d. Marczyńska, absolwent Gimnazjum Przyrodniczo-Matematycznego w Kaliszu, żołnierz WP 1920 (zwolniony jako inwalida wojenny), student i absolwent 1927 ekonomii UP, po studiach pracownik urzędów skarbowych w Poznaniu, Warszawie, Grudziądzu i Białej Krakowskiej, m.in. naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie i Białej Krakowskiej, po wojnie głównie na stanowiskach w spółdzielczości, m.in. referent spraw spółdzielczych w Naczelnym Komitecie Wykonawczym Stronnictwa Ludowego ds. spółdzielczych, wicedyrektor administracyjno-finansowy Huty “Pokój” w Nowym Bytomiu, dyrektor Okręgu Katowickiego Centrali Ogrodniczej w Bytomiu, pracownik Zarządu Spółdzielni Spożywców w Gliwicach 1949-62 oraz Z.W. “Społem” w Gliwicach 1962-69, po wojnie członek Stronnictwa Ludowego
- Marian Hołoga, ( - 1962) student prawa UP, c. ok. 1921, wiceprezes sem. zim. 1922/23, prezes sem. let. 1922/23, olderman sem. zim. 1923/24, po studiach adwokat w Pszczynie
Ignasiak, 1938 r.
- Ignasiak, c. ok. 1938
- Zbigniew Jabłoński, ( - po 1966) sędzia grodzki, po wojnie na emigracji w Stanach Zjednoczonych, adwokat, członek Koła Filistrów Polskich Korporacji Akademickich w Chicago
- Józef Jagodziński, ( - przed 1970) rolnik, w 1938 gospodarował w maj. Baby pow. Odolanów
Franciszek Jakubek, 1938 r.
- Franciszek Jakubek, ( - 1997) student prawa UP, c. ok. 1938
- Heliodor Franciszek Janke, (26 października 1912 w Szubinie -1989) s. Leonarda i Jadwigi z Duszyńskich, brat Henryka (Lechia), student i absolwent 1935 prawa UP, egzamin sędziowski 1938, po wojnie podprokurator Sądu Okręgowego w Toruniu, później radca prawny, m.in. w Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich we Włocławku
- Henryk Janke, (6 października 1914 w Szubinie - 1961) brat Heliodora (Lechia), student i absolwent 1947 med. UP, wiceprezes sem. zim. i sem. let. 1936/37, prezes sem. let. 1938/39 (ostatnie Prezydium przed wojną), internista, po wojnie lekarz w Rawiczu
- Antoni Jankowski, (25 lutego 1903 w Wągrowcu - 11 maja 1961 w Sierakowie) s. Leona i Marii z d. Dalke, student i absolwent 1927 med. UP, dr med., w 1938 lekarz w Ostrowie Wlkp., po wojnie od 1953 w Sierakowie
Bronisław Jankowski, 1927/28 r. (?).
- Bronisław Jankowski, ( - 14 października 1976) c. ok. 1928, po wojnie na emigracji w Stanach Zjednoczonych
- Kazimierz Jasiak, ( - po 1945)
- Hubert Jasiewicz, student ekonomii UP, c. 1934, akt. 1934-38, wiceolderman sem. let. 1937/38
Józef Jasiński, 1930/31 r.
- Józef Jasiński, c. 1930/31
- Marian Jasiński, ( - przed 1970)
- Kazimierz Jasnoch, ( - przed 1970) artysta malarz, w 1938 zam. w Poznaniu
- Janusz Jaworski, c. ok. 1937, skreślony 1938
Franciszek Jezierski, 1931 r.
- Franciszek Jezierski, (30 marca 1894 w Kiełczewie k. Kościana [obecnie Kościan] - 1949) herbu Prus, s. Walentego i Praksedy z d. Łupaczańskiej, absolwent Gimnazjum Klasycznego w Śremie 1914, wcielony do armii niemieckiej, walczył na francie francuskim 1914-18, dowódca oddziału w Powstaniu Wielkopolskim, oficer WP 1919-21, m.in. komendant Mińska Litewskiego, student i absolwent prawa UP 1919-22, od 1924 adwokat, właściciel kancelarii adwokackiej w Poznaniu 1925-39, prezes (?) Koła Filistrów Lechii 1936-39, w grudniu 1939 wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni, od 1941 radca prawny w Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych w Warszawie, w konspiracji w AK, po aresztowaniu w sierpniu 1944 osadzony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu-Sachsenhausen, po wojnie prowadził kancelarię adwokacką w Poznaniu, pochowany na Cmentarzu na Dębcu w Poznaniu
(…) Jung, 1930/31 r.
- (…) Jung, c. ok. 1930/31 r.
Antoni Jurkiewicz, 1938 r.
- Antoni Jurkiewicz, c. ok. 1938
Edmund Kaczmarek, 1930 r.
- Edmund Kaczmarek, ( - po 1977) student prawa UP, sekretarz sem. let. 1929/30 (Prezydium X-lecia), wiceprezes sem. zim. 1930/31, po wojnie notariusz w Grudziądzu
Zygmunt Kaczmarek, 1930/31 r.
- Zygmunt Kaczmarek, (31 sierpnia 1910 w Poznaniu - grudzień 2006) student i absolwent 1934 leśnictwa UP, po studiach pracował w leśnictwie, m.in. referent w Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu, adiunkt w Nadleśnictwie Miradz pow. Mogilno, w czasie okupacji nadleśniczy w Inspekcji Leśnej w Lublinie, po wojnie nadleśniczy w Dąbrowie Górniczej 1946-48, naczelny inżynier w Okręgu Lasów Państwowych w Opolu 1948-50 i Szczecinku 1950-57, dyrektor Dyrekcji Lasów w Szczecinku 1957-75, członek Prezydium Kolegium Lasów Państwowych 1970, członek Rady Naukowo-Technicznej Lasów Państwowych 1970, członek i wiceprzewodniczący Rady Słowińskiego Parku Narodowego 1971-76, radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie i Powiatowej Rady Narodowej w Szczecinku, działacz Ligi Ochrony Przyrody, Polskiego Towarzystwa Łowieckiego, ZBoWiD-u, odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą OOP, myśliwskim Złomem
Tadeusz Kajkowski, 1938 r.
- Tadeusz Romuald Kajkowski, (6 stycznia 1907 w Czarkowie - 3 maja 1990) z rodziny inteligenckiej, absolwent klasycznego Gimnazjum w Wągrowcu, student AMW, c. ok. 1926 Lutyko-Venedya, następnie w poznańskiej Lechii, student i absolwent 1933 PID, akt. 1930-32 Sarmatia, po studiach prowadził gabinet stomatologiczny przy ul. Św. Marcin w Poznaniu, w czasie okupacji pracownik magistratu w Chodzieży, a po wojnie Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, od 1950 dyrektor Wojewódzkiej Poradni Stomatologicznej w Poznaniu, dr stomatologii AM w Poznaniu 1951, później prowadził prywatną praktykę stomatologiczną przy ul. Św. Marcin 38, jeden z organizatorów powojennych spotkań Lechitów, pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu przy ul. Lutyckiej w Poznaniu
Zbigniew Kajkowski, 1924 r.
- Zbigniew Kajkowski, (1905 - kwiecień 1972) olderman sem. let. 1927/28 oraz sem. zim. (?) 1928/29, prezes Poznańskiego Komitetu Akademickiego 1930, dr med., pediatra, po wojnie lekarz w Gdyni
Witold Kandulski, lata 30-te.
- Witold Kandulski, (22 kwietnia 1913 w Poznaniu - 16 marca 1985 w Poznaniu) s. Maksymiliana (urzędnika) i Józefy z d. Matuszewska, ojciec Macieja (Lechia), absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, student i absolwent muzykologii 1939 oraz historii 1950 UP, wiceprezes i sekretarz sem. let. 1934/35, olderman sem. let. 1936/37, po wojnie organizator szkolnictwa muzycznego w Poznaniu i Szczecinie, doc. Akademii Muzycznej w Poznaniu, kierownik Katedry Teorii Muzyki, dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego oraz dziekan Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki 1972-78, prorektor 1952-57, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Honorową m. Poznania, Odznakami Honorowymi za Zasługi dla Województwa Poznańskiego i Szczecińskiego [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Macieja Kandulskiego]
- Bronisław Karolczak, (13 sierpnia 1903 w Poznaniu - 30 stycznia 1989 w Katowicach) prezes Poznańskiego Komitetu Akademickiego 1924, dr med., od połowy lat 30-tych lekarz w Żorach, po wojnie doc. dr hab.
- Stanisław Henryk Karolczak, (24 listopada 1909 w Dopiewie k. Poznania - 1940 w Charkowie) s. Jana (mistrza piekarskiego) i Aleksandry z Wąsowiczów, brat Zygmunta (Filomatia Posnaniensis), absolwent Gimnazjum w Nakle 1929, student i absolwent rolnictwa UP (inż. rolnik), po studiach pracownik Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu, por. rez., w wojnie obronnej w 8 Pułku Artylerii Ciężkiej, w niewoli sowieckiej w Starobielsku, zamordowany przez NKWD [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Gabriele Karolczak]
- Józef Kaźmierczak, skreślony 1934
- Anatol Kędzierski, ( - przed 1970)
- Leon Kierzyński, (4 kwietnia 1894 w Krotoszynie - 28 sierpnia 1961) student i absolwent 1921 farmacji UP, dr farmacji, w 1938 farmaceuta w Poznaniu
- Bogdan Kinowski, (18 lutego 1905 - 13 września 1939) w 1938 sędzia grodzki w Gdyni, zmobilizowany w 1939, poległ w obronie Wybrzeża, pochowany w Wejherowie
- Zygmunt Kittel, ( - przed 1970) inż. dypl., Powstaniec Wielkopolski, kpt. rez., w latach 30-tych dyrektor Cukrowni w Żninie, pochowany w Toruniu
Łucjan Klein, 1923 r. (?).
- Łucjan Klein, (1888-1953) student uniwersytetów niemieckich, student UP, c. 1921, pierwszy olderman sem. let. 1920/21, założyciel pierwszych korporacji krakowskich 1923, odznaczony Dyplomem Zasługi i Złotą Odznaką ZPKA, w latach 30-tych prof. w Instytucie Nauk Handlowo-Gospodarczych w Wilnie
- Zbigniew Klupieć, ( - przed 1970) student i absolwent rolnictwa UP, w 1938 zam. w Toruniu
- Jan Ludomir Kłoniecki, (11 czerwca 1903 w Berlinie - 11 marca (?) 1983) student UP, członek Lechii, sekretarz sem. zim. 1924/25, student med. USB, członek Batorii, wiceprezes Koła Medyków 1929/30, w czasie wojny organizował pomoc dla Polaków zagrożonych wywózką na Wschód, absolwent med. Warszawa 1944, epidemiolog, po wojnie lekarz w Opolu i Warszawie
- Jan Kłossok, ( - po 1976) uczestnik powstań śląskich, matura 1925, absolwent prawa UP, w 1938 sędzia grodzki w Marklowicach pow. Rybnik, w czasie wojny w II Korpusie PSZ, po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii
- Zbigniew Knast, (26 kwietnia 1908 w Inowrocławiu -1969) s. Stefana i Marii Kazimiery z d. Wąsowicz, student i absolwent WSH, w 1938 zam. w Inowrocławiu, wraz z ojcem prowadził księgarnię i drukarnię, uczestnik wojny obronnej 1939, więzień niemieckiego oflagu, po wojnie w Inowrocławiu, działacz społeczny, m.in. prezes Klubu Społecznego Goplania 1958-60, prowadził budowę teatru letni w Inowrocławiu, pochowany na Cmentarzu w Inowrocławiu
- Stanisław Kolendowicz, c. ok. 1928, skreślony 1929
- Waldemar Kopczyński, ( - przed 1970) student ekonomii UP
- Czesław Kostrzewski, w 1938 dr zam. w Poznaniu
Julian Kowalewski, 1927/28 r. (?).
- Julian Kowalewski, c. ok. 1928
- Piotr Kowalik, (15 stycznia 1903 w Osinach w pow. Żnin - 12 stycznia 1979 w Wągrowcu) z rodziny ziemiańskiej, s. Kazimierza i Zofii z Gramzów, uczeń i absolwent Gimnazjum Męskiego w Wągrowcu, członek tajnego Towarzystwa Tomasza Zana, w 1918 komendant gimnazjalnego hufca harcerskiego, student i absolwent 1930 med. UP, dr med. 1933, olderman sem. zim. 192829 (?), po studiach praktykował w szpitalach Torunia i Katowic, służbę wojskową odbył na oddziale chirurgicznym Szpitala Wojskowego w Poznaniu, od 1933 lekarz w Gołańczy Wlkp., był lekarzem Kasy Chorych i praktykował prywatnie, w wojnie obronnej 1939 por. w Kcyńskim Batalionie Obrony Narodowej, wzięty do niewoli niemieckiej pod Iłowem, zwolniony z powodu choroby w październiku 1939, od 1940 w konspiracji w organizacji wojskowej “Polska Niepodległa”, a następnie ZWZ-AK ps. “Albin”, komendant rejonowy AK w Gołaczy, w sierpniu 1944 aresztowany przez Niemców, więziony w obozach koncentracyjnych w Żabikowie, Gross Rosen, Nordhausen-Mittelbau “Dora”, pracował w kamieniołomach i szpitalu obozowym, w 1945 wrócił do Gołańczy, organizator i do 1974 kierownik Ośrodka Zdrowia, radny MRN, prezes Koła Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych, wiceprezes koła ZBoWiD-u, odznaczony m.in. “Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945″, “Krzyżem Paryzanckim”, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, patron Gimnazjum w Gołańczy, pochowany na cmentarzu w Gołaczy
Kajetan Kruszczyński, ok. 1930 r. (?).
- Kajetan Kruszczyński, (1909 - 9 marca 1988) s. Jana i Heleny z Mareckich, brat Jarogniewa (Magna-Polonia), absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny 1918-27, student AMW 1929-31, a następnie student i absolwent 1934 med. UP, lekkoatleta w “Warcie” Poznań, lekarz sportowy “Warty”, dr med. UP 1939, kardiolog, pchor. rez., w wojnie obronnej 1939 lekarz w 29 Pułku Piechoty 25 Dywizji Piechoty z Kalisza w ramach Armii Poznań, w czasie okupacji lekarz gminny w Sieprawiu k. Myślenic, w konspiracji współpracował z oddziałem partyzanckim “Prąd” 6 Dywizji AK, po wojnie lekarz w Poznaniu, m.in. naczelny lekarz ZUS oraz kardiolog w Wojewódzkiej Przychodni Specjalistycznej przy ul. Słowackiego, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Medalem “Za udział w wojnie obronnej 1939 r.”, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim OOP, Oznaką Honorową m. Poznania
Wincenty Kruszka, ok. 1925 r.
- Wincenty Kruszka, (9 kwietnia 1902 w Słabomierzu pow. Żnin - 8 maja 1961) s. Wincentego i Józefy, kuzyn Aleksego Antoniego (Lutyko-Venedya), absolwent Gimnazjum w Wągrowcu, student i absolwent farmacji UP 1925-32, po studiach farmaceuta w Poznaniu, Białośliwiu i Nowym Tomyślu, uczestnik wojny obronnej 1939, w niewoli rosyjskiej, uciekł z transportu na Wschód, w czasie okupacji farmaceuta w Mogilnie, a po wojnie w Grodzisku Wlkp., a następnie kierownik apteki w Chodzieży
Aleksander Krużyński, 1930/31 r.
- Aleksander Krużyński, ( - 6 marca 1974) członek Poznańskiego Komitetu Akademickiego 1929, mgr praw, w 1938 adwokat w Chojnicach
- Stanisław Krzewiński, (1905-1974) student prawa UP, wiceprezes sem. let. 1928/29, prawnik, w 1938 sędzia grodzki w Toruniu
Jan Kubera, lata 30-te (?).
- Jan Kubera, (20 grudnia 1907 w Kępnie - 30 stycznia 1975 w Ostrowie Wlkp.) s. Jana i Pelagii z Jankowskich, brat Sylwestra (Lechia), absolwent Gimnazjum w Kępnie, student i absolwent rolnictwa 1932 UP, wiceprezes sem. let. 1929/30 (Prezydium X-lecia), po studiach zarządca maj. Dworzyszcze 1932-37 oraz likwidator szkód w Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych w Poznaniu 1937-39, ppor. rez., w wojnie obronnej 1939 dowódca plutony w 25 Pułku Artylerii Lekkiej Ziemi Kaliskiej, m.in. uczestnik bitwy pod Bzurą oraz obrony Warszawy, odznaczony Krzyżem Walecznych, w niewoli niemieckiej w oflagach IIE w Neubarandenburgu, IID Prenzlau, IID Gross-Born, IIC w Woldenbergu oraz Obozie Jeńców Wojennych w Lubece, po wojnie nauczyciel geografii w Polskim Gimnazjum i Liceum w Lubece, po powrocie do kraju w 1946 administrator gospodarstw rolnych w Komorowie i Małyszynie, likwidator, a następnie zastępca kierownika Inspektoratu PZU w Ostrowie Wlkp. 1949-68, projektant w Biurze Projektów Wodnych Melioracji w oddziale w Kaliszu 1968-72?, pochowany na Cmentarzu Farnym przy ul. Limanowskiego w Ostrowie Wlkp.
Sylwester Kubera, 1930/31 r.
- Sylwester Kubera, (17 grudnia 1911 w Baranowie w pow. kępińskim - 11 marca 1999 w Poznaniu) s. Jana i Pelagii z Jankowskich, brat Jana (Lechia), absolwent Gimnazjum w Kępnie, student i absolwent prawa UP 1930-35, c. 1930, sekretarz, po studiach urzędnik w administracji celnej Portu w Gdyni 1936-38, radca w Departamencie Ceł Ministerstwa Skarbu w Warszawie 1938-39, ppor. rez., w wojnie obronnej 1939 dowódca plutonu I Kompanii 360 Pułku Piechoty, walczył w obronie Warszawy, ranny, w czasie okupacji w konspiracji w organizacji “Ojczyzna” oraz Narodowej Organizacji Wojskowej, po wojnie współorganizator i zastępca naczelnika Urzędu Celnego w Gdyni 1945-47, później m.in. naczelnik wydziału w Dyrekcji Ceł w Poznaniu oraz pracownik firmy C. Hartwig, aresztowany przez UB, po zwolnieniu m.in. kierownik inwestycji w Zakładach Przemysłu Cukierniczego “Goplana”, od końca lat 50-tych adwokat, a następnie radca prawny, działacz społeczny i korporacyjny, m.in. autor śpiewnika “Pieśni Powstania Wielkopolskiego” (dwa wydania: Poznań 1978 i 1988), przyczynił się do nadania 17 Wielkopolskiej Brygadzie Zmechanizowanej imienia gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, główny organizator spotkań Lechii w okresie powojennym, jeden z inicjatorów stworzenia muzeum korporacyjnego 1974 oraz wmurowania tablic korporacyjnych w krużgankach klasztoru oo. Dominikanów w Poznaniu 1983-84, organizator pomnika nagrobnego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego 1984 oraz tablicy upamiętniającej dowódców Powstania Wielkopolskiego - gen. Stanisława Taczaka i gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu, reaktywator Lechii 1990-93, Patron Lechii 1996?, odznaczony pośmiertnie Złotą Odznaką ZPKA 1999, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu
Kazimierz Kubiak, lata 20-te.
- Kazimierz Kubiak, (8 lutego 1903 w Międzylesie - 4 maja 1953 w Bydgoszczy) s. Walentego i matki z d. Ziółkowskiej, absolwent Gimnazjum w Wągrowcu 1922, student med., a następnie student i absolwent 1928 prawa UP, c. ok. 1922, egzamin sędziowski 1931, sędzia grodzki w Chełmnie 1932-35, od 1935 adwokat w Świeciu, w czasie okupacji w 1939 wysiedlony do Generalnej Guberni, pracownik umysłowy w Towarzystwie Kontynentalnym dla Handlu i Przemysłu w Krakowie 1940-46, po wojnie radca prawny i adwokat w Bydgoszczy, pochowany na Cmentarzu Nowofarnym przy ul. Artyleryjskiej w Bydgoszczy
Zygmunt Kuczyński, lata 30-te.
- Zygmunt Kuczyński, (17 lutego 1913 w Berlinie - 12 października 1979) s. Feliksa i Stefania z d. Dubisz, absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu 1932, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, od 1934 speaker Polskiego Radia w Katowicach, a od 1939 w Poznaniu, w 1939 przez Rumunię przedostał się do Francji, żołnierz PSZ na Zachodzie, uczestnik kampanii francuskiej 1940, później żołnierz 1 Polskiej Dywizji Pancernej, uczestnik inwazji w Normandii i bitwy pod Falaise, w 1947 powrócił do kraju, kontynuował i ukończył studia prawa UP, po wojnie długoletni pracowni Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia, w tym m.in. speaker i lektor, naczelnik wydziału koordynacji i emisji programu, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu
- Henryk Brunon Kuminek, (5 grudnia 1911 w Olkuszu - 16 kwietnia 1940 w Katyniu) s. Wawrzyńca i Magdaleny z d. Chmist, brat Jerzego i Stefana, kuzyn Zenona Musiała (wszyscy trzej Lechia), absolwent Gimnazjum Humanistycznego w Bydgoszczy 1928, student i absolwent prawa UP, red. “Dziennika Bydgoskiego”, por. rez., przydzielony do 61 Pułku Piechoty, w niewoli sowieckiej w Kozielsku, zamordowany przez NKWD
Jerzy Kuminek, lata 30-te.
- Jerzy Kuminek, (1915 - 14 marca 1993) s. Wawrzyńca i Magdaleny z d. Chmist, brat Henryka i Stefana, kuzyn Zenona Musiała (wszyscy trzej Lechia), c. 193?, akt. 1935-39, student i absolwent UP, wiceprezes sem. zim. 1937/38 oraz sem. zim. 1938/39
Stefan Kuminek, lata 30-te.
- Stefan Stanisław Kuminek, (21 kwietnia 1913 w Olkuszu - kwiecień/maj 1945 w Meklemburgii) s. Wawrzyńca i Magdaleny z d. Chmist, brat Henryka i Jerzego, kuzyn Zenona Musiała (wszyscy trzej Lechia), absolwent Państwowego Gimnazjum Humanistycznego w Bydgoszczy 1932, drużynowy IV Bydgoskiej Drużyny Harcerskiej im. Jana Kilińskiego “Błękitnej Czwórki”, student i absolwent prawa UP 1932-37, prezes sem. zim. i sem. let. 1936/37, prezes PKM 1936/37, po studiach sekretarz dyrektora Polsko-Francuskiego Towarzystwa Kolejowego w Bydgoszczy, w czasie okupacji aplikant sądowy, a następnie sędzia grodzki w Warszawie, wykładowca tajnych kompletów, działacz służby cywilnej w czasie Powstania Warszawskiego, po upadku powstania wywieziony do obozu koncentracyjnego Oranienburg-Sachsenhausen, zginął w czasie ewakuacji na drogach Meklemburgii w dniach 21 kwietnia - 3 maja 1945, oficjalnie uznany za zmarłego 9 maja 1946
Zygmunt Kurek, pierwsza poł. lat 20-tych.
- Zygmunt Kurek, (3 sierpnia 1901 w Kornatowie pow. Chełmno - 12 grudnia 1986 w Kartuzach) z rodziny ziemiańskiej, absolwent Gimnazjum im. M. Kopernika w Toruniu 1919, student i absolwent prawa UP 1919-192?, założyciel Lechii, wiceprezes sem. zim. 1920/21 oraz sem. let. 1922/23, działacz plebiscytowy w czasie powstań śląskich, od 1931 do śmierci adwokat w Kartuzach, po wojnie szykanowany przez władze komunistyczne, działacz Polskiego Związku Łowieckiego
- Edmund Kurpisz, (14 listopada 1899 w Chobienicach - 12 lutego 1985 w Wodzisławiu Śląskim) s. Bolesława i Marii z d. Stam, brat Kazimierza (Baltia), szwagier Teobalda Olejnika (Gedania), absolwent jezuickiego Gimnazjum w Głogowie, w 1917 wcielony do armii niemieckiej, walczył na froncie bałkańskim i rosyjskim, zdezerterował w 1918, powstaniec wielkopolski, organizator i dowódca drużyny powstańczej, walczył pod Kopanicą, Babimostem i Kramskiem, w niewoli niemieckiej od lutego 1919, z której po pięciu miesiącach uciekł, wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu, żołnierz WP w VII batalionie wojsk samochodowych w Poznaniu, student i absolwent prawa UP 1921-24, prezes sem. let. 1921/22, po studiach aplikant sądowy i sędzia grodzki na Śląsku, od 1930 adwokat i notariusz w Wodzisławiu Śląskim, członek Związku Powstańców Śląskich i Wielkopolskich, w czasie okupacji uciekł do Generalnej Guberni, po wojnie przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej, następnie członek Powiatowej Rady Narodowej, członek Wydziału Powiatowego w Rybniku, od 1946 sędzia Sądu Okręgowego w Raciborzu, a w 1951 Sądu Powiatowego w Rybniku, od 1951 ponownie notariusz w Wodzisławiu, członek ZBOWiD i Społem, odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych 1927 (za Powstanie Wielkopolskie), Krzyżem Oficerskim OOP, Powstańczym Krzyżem Wielkopolskim, pochowany na cmentarzu przy ul. Raciborskiej w Wodzisławiu Śląskim [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Bolesława Kurpisza]
Zbigniew Langner, lata 30-te.
- Zbigniew Langner, (20 marca 1905 w Krotoszynie - 1971/72) s. Leona i Jadwigi z d. Matuszewska, absolwent Gimnazjum w Krotoszynie 1924, student med. UP 1924-26, a następnie student i absolwent PID 1928-32, po studiach lekarz stomatolog w Lesznie, Gostyniu, Jarocinie, w wojnie obronnej 1939 lekarz dentysta, w niewoli niemieckiej lekarz w obozie jenieckim w Kutnie 1939-40, w okresie okupacji lekarz dentysta w pow. myślenickim 1939-45, po wojnie lekarz dentysta w Jarocinie, pochowany na Cmentarzu w Kwiliczu
- Alfred Ligocki, (1913-1984) student prawa UP
Antoni Linettej, lata 30-te (?).
- Antoni Linettej, (1902-1972) ochotnik w wojnie polsko-rosyjskiej 1920, starszy ułan, za szarżę pod Kijowem odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, student i absolwent prawa UP, olderman sem. zim. 1924/25 i trym. zim. 1925/26, prezes sem. let. 1926/27, prezes Akademickiego Gniazda “Sokoła” 1927, odznaczony Dyplomem Zasługi i Złotą Odznaką ZPKA, w 1938 sędzia Sądu Okręgowego w Starogardzie
Tadeusz Linettej, 1930/31 r.
- Tadeusz Linettej, c. ok. 1930/31
- Tadeusz Lisiecki, (22 lipca 1906 we Wrześni - 19 lutego 1978 w Londynie) ze zubożałej rodziny ziemiańskiej, s. Franciszka i Eleonory, uczeń Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, absolwent Gimnazjum w Zakopanym, student prawa UP, członek Korporacji Lechia z Poznania, główny założyciel Sobiescii w Wiedniu 1929, honorowy prezes i kurator, dr rerum politicarum Uniwersytet w Bernie 1933, wicekonsul RP w Bombaju 1938-45, od 1941 organizator z ramienia PCK pomocy dla polskich sierot w ZSRR, po wojnie pozostał w Indiach, pracował jako kierownik laboratorium produkcji kosmetyków, od 1965 w Wielkiej Brytanii, pochowany na katolickim cmentarzu w Sopocie
- Kazimierz Łapka, (6 grudnia 1911 w Inowrocławiu - 14 kwietnia 1989) z rodziny rzemieślniczej, absolwent neoklasycznego Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu 1929, student i absolwent prawa 1929?-35, sekretarz sem. let. 1930/31, egzamin sędziowski 1939, w 1939 wysiedlony do Generalnej Guberni, kierownik biura sprzedaży w Hucie Żelaza “Częstochowa” 1940-45, po wojnie sędzia Sądu Grodzkiego i Sądu Powiatowego w Inowrocławiu, później sędzia Sądu Wojewódzkiego w Bydgoszczy 1956-71, na emeryturze radca prawny w Przedsiębiorstwie Budowy Dróg i Mostów w Inowrocławiu oraz w radzie nadzorczej ZUS w Bydgoszczy, w latach 80-tych doradca Solidarności Rolniczej, współzałożyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. J. Kasprowicza w Inowrocławiu, pochowany na Cmentarzu przy ul. Marcinkowskiego w Inowrocławiu
- Edmund Łukaszewski, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, akt. 1935
- Wincenty Łukaszewski, (3 kwietnia 1904 w Gniewkowie - 12 września 1961 w Żerkowie), s. Stefana i Bronisławy z d. Łęgowska, absolwent gimnazjum w Toruniu, student i absolwent 1932 prawa UP, odbył aplikację sądową, zakończoną w 1935 egzaminem sędziowskim, w 1933 ożenił się z Janiną Wierzchowiecką, przed II wojną był najpierw asesorem sądowym w Aleksandrowie Kujawskim, a potem zajmował stanowisko Sędziego Sądu Grodzkiego w Inowrocławiu, po wybuchu wojny wraz z rodziną wysiedlony przez okupanta niemieckiego z Inowrocławia do GG, w okresie okupacji wpisany na listę adwokatów z siedzibą w Starachowicach, gdzie prowadził praktykę adwokacką, po wojnie, po kilkuletniej przerwie, powrócił w 1957 do zawodu adwokackiego, założył kancelarię adwokacką w Wolsztynie i był członkiem zespołu adwokackiego w Turku, zmarł nagle, miał dwie córki: Małgorzatę (ur. 1934 w Toruniu) i Elżbietę (ur. 1940 w Wierzbniku k. Starachowic)
- Sylwester Machnikowski, (20 grudnia 1903 w Turzy pod Wągrowcem - 18 października 1939 w Poznaniu) absolwent Gimnazjum w Wągrowcu 1921, student i absolwent historii UP, olderman 1927, od 1927 prof. historii i geografii w Gimnazjum św. Marii Magdaleny, od 1930 prof. w Państwowym Gimnazjum Męskim im. J. A. Komeńskiego w Lesznie, red. naczelny “Ziemi Leszczyńskiej”, działacz Związku Ziem Zachodnich, dnia 28 września 1939 aresztowany przez Gestapo i osadzony w Forcie VII, tamże rozstrzelany, od 1982 jedna z ulic Leszna nosi jego imię
- Edward Maciejewski, ( - przed 1970) gospodarz, sem. zim. 1922/23, prezes sem. zim. 1923/24 oraz sem. zim. 1924/25
Leon Mackiewicz, ok. 1936 r.
- Leon Mackiewicz, ( - po 1990) absolwent Gimnazjum im. A. Mickiewicza, sekretarz sem. let. (?) 1937/38 oraz olderman sem. let. 1938/39 (?), więzień obozu koncentracyjnego Auschwitz, po wojnie dyrektor w Warszawie
- Julian Makowski, ( - przed 1970) założyciel Lechii, dr med., stomatolog, w latach 30-tych stomatolog w Gnieźnie
- Stanisław Makowski, ( - przed 1970) student Wydziału Rolniczo-Leśnego UP, akt. 1935
Kazimierz Małecki.
- Kazimierz Małecki, (2 marca 1907 w Środzie - 24 lutego 1992 w Bytomiu) s. Wojciecha i Jadwigi z d. Hentze, brat Euzebiusza (Lutyko-Venedya), absolwent Gimnazjum w Środzie Wlkp., student i absolwent prawa UP 1925-30, sekretarz sem. zim. 1927/28, prezes sem. let. 1928/29 oraz sem. zim. i sem. let. 1929/30 (prezes X-lecia), prezes Koła Poznańskiego Młodzieży Wszechpolskiej 1928/29, po studiach aplikant sądowy i adwokacki, od 1937 adwokat w Gdyni, w czasie okupacji wysiedlony, pracował jako pracownik umysłowy w Zarządzie Miejskim w Krośnie, a następnie Urzędzie Powierniczym we Lwowie, od 1946 adwokat w Bytomiu, a następnie radca prawny w Związku Zawodowym Górników, Hali Targowej, Zakładach Przemysłu Odzieżowego, Kopalni Miechowice, odznaczony Krzyżem Górniczym, pochowany w grobowcu rodzinnym w Środzie Wielkopolskiej [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja bratanka Jana Małeckiego]
Marian Maniewski, 1930 r.
- Marian Z. Maniewski, (16 lutego 1906 w Świnkowie - 27 grudnia 1989 w Phoenix w Stanach Zjednoczonych) absolwent Gimnazjum w Inowrocławiu 1925, student i absolwent prawa UP, sekretarz sem. zim. 1929/30, działacz społeczny Towarzystwa Pomocy Polakom Zagranicą, weteran wojenny, więzień wojenny, mjr rez., dr prawa Uniwersytetu w Cambridge, po wojnie na emigracji w Stanach Zjednoczonych, tłumacz i wydawca pisma “Polish Daily News” w Chicago, pracownik Muzeum Polskiego w Chicago, członek Koła Filistrów Polskich Korporacji Akademickich w Chicago
- Arnold Marcinkowski, (1898 - 3 kwietnia 1986) członek Towarzystwa Tomasza Zana, Powstaniec Wielkopolski, student historii sztuki UP, później wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu, duchowny katolicki, dr, katecheta Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego, prof. Seminarium Duchowego w Poznaniu, kustosz Muzeum Archidiecezjalnego, pochowany na Cmentarzu na Miłostowie
Celestyn Mądry, lata 30-te.
- Celestyn Adam Mądry, (30 grudnia 1910 w Skorzęcinie - 16 marca 1982 w Częstochowie) s. Franciszka (właściciela ziemskiego) i Agnieszki z d. Ziętara, brat Bronisława (Chrobria), absolwent Gimnazjum w Trzemesznie, student 1930-33 i 1935-36 i absolwent 1937 rolnictwa UP, właściciel maj. Huta Skorzęcka k. Witkowa pow. Gniezno, w czasie okupacji w 1939 wysiedlony do Generalnej Guberni na Lubelszczyznę, pracował jako urzędnik w lasach, po wojnie pracownik Państwowych Gospodarstw Rolnych, m.in. dyrektor PGR Lubosz k. Pniew i wicedyrektor oraz główny zootechnik, Kombinatu PGR w Kwilczu, pochowany w kaplicy rodzinnej na Cmentarzu w Witkowie, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP
Maksymilian Mela, ok. 1930 r.
- Maksymilian Mela, (12 września 1907 w Rosku w pow. czarnkowskim - 6 września 1977 w Londynie) s. Piotra i Wiktorii z d. Michalska, absolwent Gimnazjum im. Przemysława w Rogoźnie 1927, student i absolwent prawa UP 1927-32, aplikant sądowy m.in. w Poznaniu i Wieleniu, a następnie asesor sądowy w Poznaniu, Tczewie, Koninie i Ostrowie Wlkp., tuż przed wojną sędzia grodzki w Wodzisławiu, po wybuchu wojny w 1939 przez Bukareszt przedostał się do Francji, służył w PSZ we Francji i Wielkiej Brytanii 1939-49, sędzia sądów polowych w 1 Brygadzie Strzelców i 1 Dywizji Pancernej, po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii, pracował jako główny księgowy i doradca w zakresie prawa międzynarodowego, działacz organizacji emigracyjnych m.in. Związku Ziem Zachodnich, Rady Polskiego Zjednoczenia Narodowego, wiceprzewodniczący Polskiego Funduszu Narodowego, przewodniczący Ośrodka Badań Spraw Polsko-Niemieckich, wiceprzewodniczący Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP w Londynie, organizator spotkań Lechitów na emigracji, odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, trzykrotnie Medalem Wojska, 1939-1945 Star, France and Germany Star, Defence Medal, pochowany na cmentarzu Hendon w Londynie
Bogdan Miądowicz, koniec lat 20-tych (?).
- Bogdan Miądowicz, (26 września 1905 w Berlinie - 25 stycznia 1979) absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego 1923, student prawa w Berlinie i Poznaniu, mgr prawa 1938, sekretarz sem. zim. 1926/27, wiceprezes sem. let. i sem. zim. 1926/27, prezes sem. zim. 1928/29, olderman, wystąpił 1929, po studiach adwokat, w wojnie obronnej 1939 adiutant dowódcy dywizji w Armii Poznań, uczestnik bitwy pod Bzurą, aresztowany w 1939 przez Gestapo, osadzony w Forcie VII i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gusen, w 1942 zwolniony, uczestnik Powstania Warszawskiego, po wojnie kierownik inwestycyjny Poznańskich Zakładów Fosforowych, radca prawny w Poznańskich Maszynach Żniwnych oraz Związku Zawodowym Metalowców, od 1932 działacz Międzynarodowego Związku Esperantystów, odznaczony Odznaką Grunwaldzką i Medalem Zwycięstwa i Wolności
Kazimierz (?) Michalski, 1938 r.
- Kazimierz (?) Michalski, student prawa UP, c. ok. 1938
- Eugeniusz Mielcarek, (17 stycznia 1913 w Poznaniu - 30 kwietnia 1976 w Warszawie) s. Władysława i Stanisławy z d. Szczygielska, uczeń z Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, (od 1931) student i absolwent prawa UP, akt. 1932-35, sekretarz sem. let. 1932/33, aplikant sądowy Sądu Apelacyjnego w Poznaniu 1936-39, plut. podchorąży, przydzielony do 55 Pułku Piechoty C.K.M. w Lesznie, w niewoli niemieckiej 1939-45, egzamin sędziowski 1947, od 1947 asystent w Szkole Prawniczej Ministerstwa Sprawiedliwości we Wrocławiu, od 1950 przewodniczący Wydziału I Cywilnego Sądu Okręgowego we Wrocławiu, od 1951 sędzia Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu, od 1967 sędzia Sądu Najwyższego, doktor praw 1971, członek Stronnictwa Demokratycznego, odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP 1970, Medalem 30-lecia Wymiaru Sprawiedliwości, pochowany na cmentarzu przy ul. Żytniej w Warszawie]
- Mierzejewski, (?) akt. 1923
Marian Mikołajewski, okres studiów.
- Marian Mikołajewski, (17 czerwca 1905 w Pięczkowie pow. Środa - 19 stycznia 1941 w Sandbostel) s. Leopolda (nauczyciela) i Heleny z d. Powell, brat Stefana (Lechia), absolwent Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu 1925, student i absolwent prawa UP 1925-31, sekretarz sem. zim. i sem. let. 1928/29, olderman 1931/32, ukończył podchorążówkę 1934, ppor. rez., po studiach aplikant sądowy, od 1935 asesor Sądu Apelacyjnego w Katowicach, od 1937 sędzia, od 1938 naczelnik Sądu Grodzkiego w Lublińcu, uczestnik wojny obronnej 1939, dostał się do niewoli, osadzony w oflagu XA w Itzehoe k. Hamburga (nr obozowy 87), a od stycznia 1941 w oflagu w Sandbostel k. Bremenverde, gdzie zmarł na zapalenie płuc, pochowany na cmentarzu jenieckim w Sandbostel w kwaterze z imiennymi tablicami nagrobnymi
[Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja Bogny córki Goetzendorf Grabowskiej]
Stefan Mikołajewski, 1930/31 r.
- Stefan Mikołajewski, (31 lipca 1909 w Chociczy pow. Jarocin - 23 lipca 1977 w Poznaniu) s. Leopolda i Heleny z d. Powell, brat Mariana (Lechia), absolwent Państwowego Gimnazjum Ignacego Paderewskiego w Poznaniu 1930, student i absolwent Wydziału Humanistycznego UP 1930-35, mgr filozofii w zakresie historii (praca dyplomowa pt. „Działalność Komisarza Policji Departamentu Bydgoskiego na tle stosunków i urządzeń w Księstwie Warszawskiem”), c. ok. 1930/31, od 1935 nauczyciel historii w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Dr. Br. Czajkowskiego w Poznaniu, w 1939 zdał egzamin na nauczyciela szkół średnich, w marcu 1940 wysiedlony do obozu w Gorlicach, skąd przedostaje się do Nowego Sącza, pracuje w Komitecie dla Wysiedlonych, a od października w miejscowym Urzędzie Pracy, gdzie pracuje do końca wojny, w marcu 1945 wrócił z Żoną do Poznania, pracował jako nauczyciel historii w Państwowym Liceum Marii Magdaleny w Poznaniu, a jednocześnie w Gimnazjum i Liceum Wojskowym im. gen. Świerczewskiego, w Zakładzie Szkolenia Inwalidów Wojennych oraz w Państwowym Zakładzie Szkolenia Inwalidów Wojennych i Cywilnych, po likwidacji Liceum Marii Magdaleny w 1950 przeniesiony do Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej stopnia licealnego nr 6 w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję wicedyrektora, , od 1960 do 1972 nauczyciel historii w Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, dwukrotnie żonaty, bezdzietny, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu [Źródła (poza wskazanymi poniżej spisu członków): relacja bratanicy Bogny Goetzendorf Grabowskiej]
Brunon Motylewski, 1939 r.
- Brunon Eryk Motylewski, (12 grudnia 1902 w Gorzuchowie pow. Chełmno - 1 listopada 1974) s. Damazego i Wandy z d. Etmańskiej, absolwent Gimnazjum im. M. Kopernika w Toruniu 1921, student i absolwent prawa UP, wiceprezes sem. zim. 1926/27, asesor sądowy Sądu Apelacyjnego w Poznaniu 1933, pracownik Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych w Poznaniu 1921-39, a później w czasie okupacji tej samej instytucji Posenschen Feuersozietät, przez pół roku więziony w więzieniu przy Mühlenstr., po wojnie organizator Państwowego Zakładu Ubezpieczeń w Opolu, a następnie w Bydgoszczy, dyrektor PZU w Bydgoszczy 1947-52, zwolniony w ramach represji stalinowskich, po odwilży dyrektor Bydgoskich Zakładów Ceramicznych 1957-74, działacz społeczny, od 1945 członek Stronnictwa Demokratycznego, członek Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej 1957-65, wiceprezes Wojewódzkiego Komitetu Przeciwalkoholowego 1957-74, powiatowy Polskiego Związku Łowieckiego, odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi 1938, Krzyżem Kawalerskim OOP, Odznaką “Za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego”
- Edmund Mroczkiewicz, (16 października 1902 w Wągrowcu - 8 lutego 1964 w Kartuzach) herbu Bekiesz, s. Antoniego i Teresy z Markiewiczów, brat Stefana (Lechia), absolwent Gimnazjum w Wągrowcu, w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 w 14 Pułku Artylerii Ciężkiej, student i absolwent med. UP 1922-32, dr med. UP 1932, chirurg, po studiach lekarz Publicznego Szpitala Miejskiego w Toruniu, a od 1937 dyrektor Szpitala Powiatowego w Kartuzach, por. rez., w wojnie obronnej 1939 w Batalionie Obrony Narodowej “Kartuzy” w Armii Pomorze, w niewoli niemieckiej w stalagu IIB Hammerstein, naczelny lekarz obozowy, uczestnik obozowego ruchu oporu w organizacji “Bataliony Odra”, po wojnie ponownie dyrektor i ordynator oddziału chirurgicznego Szpitala w Kartuzach 1945-60, w latach 1960-62 pozbawiony obu stanowisk, pamięci Edmunda Mroczkiewicza dedykowane są wspomnienia Stanisława Gryniewicza “Płatek róży białej” (Kartuzy 2006)
Stefan Mroczkiewicz, lata 30-te (?).
- Stefan Mroczkiewicz, (27 sierpnia 1905 w Wągrowcu - 1940 w Charkowie) herbu Bekiesz, s. Antoniego i Teresy z Markiewiczów, brat Edmunda (Lechia), absolwent Gimnazjum w Wągrowcu, student i absolwent 1931 farmacji UP, c. ok. 1928, po studiach pracownik Apteki “Pod Złotym Lwem” na Starym Rynku w Poznaniu 1931-36, a następnie kierownik Apteki Centralnej przy ul. Gdańskiej 27 w Bydgoszczy, absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy San. 1933, ppor. rez. służby zdrowia, przydzielony do 7 Szpitala Okręgowego, w niewoli sowieckiej w Starobielsku, zamordowany przez NKWD
- Zenon Musiał, ( - przed 1993) kuzyn Henryka, Stefana i Zygmunta Kuminków (Lechia), student prawa UP, sekretarz Koła Prawników i Ekonomistów 1935/36
- Zdzisław Muszyński, c. ok. 1928, wystąpił 1929
- Tadeusz Nagler, pierwszy gospodarz sem. zim. 1920/21
- Stanisław Niedbał, c. ok. 1937, skreślony 1938
- Ludwik Niedzielski, ( - przed 1970) student i absolwent prawa UP, skarbnik sem. zim. 1922/23, w 1938 adwokat w Bydgoszczy
Jan Jacek Nikisch, 1930/31 r.
- Jan Jacek Nikisch, (1910 - 15 kwietnia 1996 w Poznaniu) student i absolwent prawa UP, c. 1929, wiceprezes Młodzieży Wszechpolskiej 1931/32, działacz Bratniej Pomocy, adwokat, w czasie okupacji członek i kierownik orgniazacji “Ojczyzna” ps. “Sielecki”, z jej ramienia w Radzie Jedności Narodowej, współzałożyciel Instytutu Zachodniego, w okresie stalinowskim skazany w procesie kierownictwa “Ojczyzny” i wyrzucony z adwokatury, zrehabilitowany 1958, powrócił do praktyki adwokackiej, bronił w procesach politycznych m.in. Stanisława Barańczaka, działał aktywnie na rzecz internowanych w stanie wojennym oraz w Radzie Społecznej przy Arcybiskupie Poznańskim Jerzym Strobie, reaktywator Lechii 1990-93, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu
- Zygmunt Nowakowski, ( - 1939) student i absolwent prawa UP, sekretarz sem. zim. 1935/36, wiceprezes PKM 1935/36, w 1938 aplikant sądowy w Poznaniu, zginął w kampanii wrześniowej w bitwie nad Bzurą
- Leon Omieczyński, (1906 (?) - 4 listopada 1926) student prawa UP, rycerz Lechii, pochowany w Śmiglu
- Romuald Pakuszkiewicz, akt. 1922
- Jerzy Pankanin, (?), c. 1934 [być może tożsamy z Leonem Pankaninem]
- Leon Pankanin, (22 marca 1914 w Ostrowie Wlkp. -1985) s. Leona i Kazimiery z Twardowskich, absolwent Gimnazjum w Ostrowie Wlkp. 1934, student prawa UP 1934 oraz 1936-39, członek Lechii, a następnie Masovii, członek Zarządu Bratniej Pomocy 1938, uczestnik wojny obronnej 1939 w Opalenickim Batalionie Obrony Narodowej, jeniec niemieckich obozów jenieckich XA Sandbostel i XXIA Schleswig, zwolniony z powodu choroby 1940, po wojnie pracował m.in. w Urzędzie Wojewódzkim w Krakowie, a następnie w NIK i Izbie Rzemieślniczej w Krakowie, absolwent Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR 1969 oraz Wydziału Nauk Społecznych UW 1971, mgr nauk politycznych, od 1945 działacz Stronnictwa Demokratycznego, m.in. członek władz Stowarzyszenia, działacz społeczny i związków zawodowych, m.in. rad narodowych i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką za zasługi w Rzemiośle oraz Złotą Odznaką za zasługi dla ziemi krakowskiej
- Tadeusz Pasikowski, ( - po 1977) student prawa UP, prezes sem. zim. 1927/28, w 1938 podkrokurator w Poznaniu, po wojnie adwokat w Opolu
Piotr Paul, 1938 r.
- Piotr Paul, c. ok. 1938
Adam (?) Piotrowski (?), 1930/31 r.
- Adam Piotrowski, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, akt. 1935
- Czesław Piskorski, student ekonomii UP
Jan Podlaszewski, 1938 r.
- Jan Podlaszewski, (17 stycznia 1892 w Gnieźnie - lipiec 1958 w Poznaniu) studiował prawo, przez całe życie pracownik Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych (PZU), w 1938 naczelnik Zakładu
- Połczyński, akt. 1922
- Franciszek Połom, ( - przed 1970) student med. UP, wiceprezes sem. zim. 1929/30, dr med.
Alfons Poniecki, 1931 r. (?).
- Alfons Ostoja Poniecki, (1907 - 19 stycznia 1984) student rolnictwa UP, c. ok. 1928, sekretarz sem. zim. 1930/31, inż. rolnik, po wojnie wieloletni pracownik Ministerstwa Rolnictwa, prezes Koła Seniorów Naukowej Organizacji Technicznej, pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie
- Hieronim Prauziński, (1902-1967) prawnik, po studiach podprokurator w sądzie w Ostrowie Wlkp., w 1938 sędzia Sądu Okręgowego w Chorzowie
Antoni Preibisz, 1924 r.
- Antoni Marian Preibisz, (26 sierpnia 1900 w Budzyniu k. Mosiny pow. Śrem - 19 stycznia 1995 w Poznaniu) absolwent Gimnazjum w Śremie 1918, członek Towarzystwa Tomasza Zana, zastępowy tajnej drużyny harcerskiej im. Przemysława, uczestnik Powstania Wielkopolskiego, żołnierz WP 1919-20, m.in. uczestnik oswobodzenia Lwowa, Pomorza, student i absolwent 1928 leśnictwa UP, c. 1920 (pierwszy fuks Lechii), olderman sem. zim. 1922/23 oraz sem. let. 1923/24, wiceprezes sem. zim. 1924/25, po studiach pracownik lasów państwowych m.in. w nadleśnictwach Skorzędcin, Miradz, Sasnopole, Bydgoszcz oraz biurach Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu i Toruniu, od 1938 nadleśniczy w Bralinie pow. Kępno, w czasie ewakuacji nadleśnictwa ranny pod Mszczonowem, w czasie okupacji urzędnik w Inspekcji Leśnej w Spale, a następnie w Nadzorze Lasów w Tomaszowie Mazowieckim, po wojnie nadleśniczy w Antoninie pow. Ostrów Wlkp. 1945-63, starszy inspektor w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Poznaniu 1963-69, w 1990 mianowany por. rez., reaktywator Lechii 1990-93, pochowany w kwaterze powstańców wielkopolskich na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem za udział w wojnie 1918-21, Odznaką “Orlęta Lwowskie”, Krzyżem Kawalerskim OOP, Odznaką Honorową “Za zasługi dla rozwoju Województwa Poznańskiego” oraz Medalem “Za zasługi dla rozwoju Wielkopolskiego Łowiectwa”
Stanisław Preibisz, lata 20-te.
- Stanisław Maria Preibisz, (4 października 1901 w Śremie - 4 lipca 1930) student agronomii UP, uczeń gimnazjów w Gostyniu i Śremie, członek Towarzystwa Tomasza Zana i harcerz drużyny im. Przemysława, Powstaniec Wielkopolski, ochotnik WP 1919-20, m.in. uczestnik odsieczy Lwowa i oswobodzenia Pomorza 1919, wyprawy kijowskiej i walk na Białorusi 1920, absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego 1922, student rolnictwa UP 1923-30, ppor. rez., w trakcie kursu saperskiego w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie utonął w Narwi ratując tonących, pochowany pierwotnie w grobie rodzinnym w Gostyniu, a od 1995 wraz z braćmi w kwaterze powstańców wielkopolskich Cmentarza Junikowskiego w Poznaniu, odznaczony Odznaką “Orlęta Lwowskie”, Medalem za Wojnę 1918-21 “Ojczyzna Swemu Obrońcy”, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym oraz pośmiertnie “Medalem za Ratowanie Tonących”
- Jan Przewoźny, akt. 1922
- Franciszek Pukacki, (29 stycznia 1916 w Wyskoci - 4 listopada 1980) s. Teofila i Joanny z Cwojdzińskich, brat Mariana i Józefa (obaj Lechia), absolwent Gimnazjum im. Hugo Kołłątaja w Krotoszynie 1934, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, c. 1934, ppor. rez. piechoty, w wojnie obronnej 1939 dowódca II plutonu 8 kompanii 60 Pułku Piechoty, uczestnik bitwy nad Bzurą, od 9 września dowódca 8 kompanii, uczestnik obrony Warszawy, ranny, przez Węgry dotarł do Francji, żołnierz PSZ na Zachodzie, w 1940 zgłosił się do służby w kraju, cichociemny, w 1942 zrzucony pod Wyszkowem, dowódca licznych akcji dywersyjnych na Wschodzie, m.in. w ramach akcji Wachlarz, aresztowany w sierpniu 1944 w Otwocku przez radzieckie organa bezpieczeństwa, wywieziony, internowany w Charkowie, Riazaniu i Griazowcu, po powrocie do Polski w 1948 pracował jako kamieniarz, student i absolwent prawa UW 1957-62, pracował w różnych instytucjach w Warszawie jako urzędnik, m.in. w Zakładzie Produkcji Artykułów Biurowych i Wytwórni Płyt Gramofonowych “Veriton”, prezes Warszawskiego Oddziału Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, przewodniczący Zespołu Historycznego Cichociemnych przy Warszawskim Okręgu ZBoWiD 1976-79, wykonał w kamieniu pomnik Poległych Żołnierzy I Samodzielnej Brygady Spadochronowej i Cichociemnych na Powązkach, fundator pamiątkowych tablic ku czci generałów Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego i Tadeusza Bora-Komorowskiego (kościół św. Jacka w Warszawie), po wojnie mjr rez., zmarł w pociągu pomiędzy Ostrowem Wielkopolskim, a Kaliszem, pochowany na Cmentarzu w Krotoszynie, odznaczony m.in. dwukrotnie Krzyżem Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, jego imię nosi jedna z ulic w Krotoszynie
- Józef Pukacki, (1914 - 1944 w Żabikowie) s. Teofila i Joanny z Cwojdzińskich, brat Franciszka i Mariana (obaj Lechia), student i absolwent 1937/38 Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, członek Zarządu Koła Prawników i Ekonomistów 1933, po studiach urzędnik, w czasie okupacji w konspiracji, zginął w obozie karno-śledczym w Żabikowie
- Marian Pukacki, (1908 - wrzesień 1939) s. Teofila i Joanny z Cwojdzińskich, brat Franciszka i Józefa (obaj Lechia), student i absolwent prawa i ekonomii UP, działacz akademicki, sekretarz oraz trzykrotny prezes Bratniej Pomocy Studentów UP 1931-34, prezes Centrali BP Środowiska Poznańskiego 1932, działacz OWP, prezes grupy akademickiej Związku Młodych Narodowców 1935, od 1938 w Zarządzie Głównym Ruchu Narodowo-Państwowego, w 1938 pracownik Poznańskiego Ziemstwa Kredytowego, oficer rez., w wojnie obronnej 1939 poległ w obronie Warszawy, odznaczony Virtuti Militari
- Jan Putz, (1907-1986) student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, c. 1934, adwokat
Heliodor Radomski, 1927/28 r. (?).
- Heliodor Radomski, (8 maja 1909 w Strzelnie - 18 maja 1985 w Newmarket w Kanadzie) s. Albina i Heleny z d. Bartoszewska, absolwent Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, student i absolwent 1932 prawa UP, c. ok. 1928, po studiach prowadził z ojcem przedsiębiorstwa rodzinne, w wojnie obronnej 1939 walczył na Kępie Oksywskiej, w niewoli niemieckiej w oflagu IID w Gross Born, po wojnie na emigracji w Kanadzie, prowadził firmę handlową, m.in. hurtownię sprzętu rolniczego, fundator tablicy poświęconej zmarłym, poległym i pomordowanym członkom K! Lechia w krużgankach klasztoru oo. Dominikanów oraz nagrobka gen. Jozefa Dowbor-Muśnickiego
- Marian Reszewski, akt. 1922
Zbigniew Radke (?), 1938 r.
- Zbigniew Radke (?), c. ok. 1938
- Franciszek Rybski, student prawa UP, sekretarz trym. zim. 1925/26, w 1938 sędzia grodzki w Kole
Bogdan Rydlewski, 1925 r.
- Bogdan Rydlewski, (8 marca 1906 w Poznaniu - 29 stycznia 1945 w Poznaniu) s. Celestyna i Marii z d. Kasiewicz, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, student i absolwent rolnictwa UP, pracownik Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, zginął od bomby w domu przy ul. Żydowskiej w czasie wyzwalania Poznania, pochowany w grobowcu rodziny Kurzawskich w Lesznie
- Edmund Rydzewski, ( - 22 maja 2000) pochodził z Kościana, c. 1939, członek Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych, pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Kościanie
Józef Scheitza, 1933 r.
- Józef Scheitza, ( 16 czerwca 1893 w Kużnicy Trzcińskiej - 1942 w Opatowie) absolwent Gimnazjum w Kępnie, student prawa prawd. w Berlinie i w Poznaniu, Powstaniec Wielkopolski, dowódca 9 kompanii 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich, po studiach prowadził kancelarię adwokacką “Nowak i Scheitza” w Poznaniu, w czasie okupacji wysiedlony do Generalnej Guberni do Opatowa, gdzie zmarł
Marian Schroeder, 1921 r.
- Marian Schroeder, (1900/nieoficjalnie 1899 - 4 marca 1984) uczeń Gimnazjum w Ostrowie Wlkp., członek Towarzystwa Tomasza Zana, pierwszy komendant tajnego Hufca Harcerskiego w Ostrowie Wlkp., student UW, członek korporacji Neo-Frankonia, Powstaniec Wielkopolski, student i absolwent prawa UP, założyciel Lechii, sekretarz sem. let. 1920/21, pierwszy filister rzeczywisty Lechii 1922, założyciel pierwszych korporacji krakowskich 1923, odznaczony Dyplomem Zasługi i Złotej Odznaki ZPKA, w 1938 adwokat w Poznaniu, w niemieckiej niewoli w obozach w Hadamar i Gross-Born, inwalida wojenny, kpt rez., pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Srebrnym Krzyżem Zasługi
Kazimierz Siwiński, 1927/28 r. (?).
- Kazimierz Siwiński, ( - 1940 w Katyniu ?) student medycyny UP, c. ok. 1928, akt. 1928-35, wiceprezes r.a. 1934/35, wg niepotwierdzonej informacji miał zginąć w Katyniu (brak na liście katyńskiej)
- Kazimierz Słomiński, (1914 - 15 marca 1987) student ekonomii UP, c. 1934, pochowany na Cmentarzu w Puszczykowie
Marian Słomiński, 1927/28 r. (?).
- Marian Słomiński, student prawa UP, w 1934 studiował w Pradze, c. ok. 1928, akt. 1928-38?, inż., olderman sem. let. 1938/39 (ostatnie Prezydium przed wojną), zaginął w ZSRR
Józef Smarzły, 1927/28 r. (?).
- Józef Smarzły, ( - przed 1970) student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, c. o. 1928, akt. 1928-35, w 1938 redaktor w Poznaniu
- Zdzisław Smyczyński, (1901 - sierpień 1980) brat Zbigniewa (Magna-Polonia) i brat stryjeczny Lubomira (Mercuria), student i absolwent prawa UP, skarbnik sem. zim. 1924/25, w 1938 referendarz w starostwie w Gnieźnie
Aleksander Sroka, koniec lat 30-tych (?).
- Aleksander Sroka, (8 lutego 1912 -1971) student matematyki UP, akt. 1935-39, wiceprezes zewn. sem. let. 1932/33, sekretarz sem. zim. 1933/34, prezes sem. zim. i sem. let. 1937/38
Konrad Sroka, 1938 r.
- Konrad Sroka, (23 sierpnia 1906 w Poznaniu - 8 kwietnia 1982 w Poznaniu) s. Kazimierza i Marii z d. Retor, absolwent Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, student i absolwent prawa UP, prezes sem. let. 1932/33, prezes sem. zim. i sem. let. 1933/34, członek Sądu Koleżeńskiego Koła Prawników i Ekonomistów 1931/32, aplikant adwokacki i adwokat, por. rez. 58 Pułku Piechoty, uczestnik wojny obronnej 1939, więzień obozu jenieckiego w Woldenbergu, po wojnie adwokat, członek zespołu adwokackiego nr 15 oraz nr 11, w latach 70-tych nielegalnie przewiózł z Niemiec sztandar Lechii, pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu
Tadeusz Starkowski, 1933 r.
- Tadeusz Starkowski, (8 stycznia 1902 w Ostrowie Wlkp. - 7 października 1981 w Lesznie) s. Edwarda i Maria z d. Gutsche, absolwent Gimnazjum w Wągrowcu 1922, ochotnik w wojnie polsko-rosyjskiej 1920, student i absolwent 1927 prawa UP, sekretarz sem. let. 1924/25, asesor sądowy, sędzia i naczelnik Sądu Grodzkiego w Czarnkowie 1932-39, ppor. rez. 58 Pułku Piechoty, w czasie okupacji w Poznaniu, tłumacz sądowy w Radomiu i w Warszawie, w konspiracji w AK, uczestnik Powstania Warszawskiego, w 1944 wywieziony na prace przymusowe do Niemiec, po wojnie od 1946 wiceprezes Sądu Okręgowego w Gorzowie, Wydział Zamiejscowy w Trzciance 1946-51, sędzia Sądu Powiatowego w Lesznie 1951-53, kierownik Państwowego Biura Notarialnego w Kościanie 1951-69, od 1948 członek Stronnictwa Ludowego, m.in. członek Powiatowej Rady Narodowej, w 1972 awansowany na stopień porucznika, odznaczony m.in. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Kawalerskim OOP
Eugeniusz Stein, 1930/31 r.
- Eugeniusz Stein, (5 sierpnia 1908 w Ostrowie Wlkp. -16 września 1998 w Bydgoszczy) absolwent Państwowego Gimnazjum im. J. Kasprowicza w Bydgoszczy 1930, student prawa UP 1930-32, rozpoczął pracę zarobkową, pracował m.in. w sądzie w Kaliszu, w czasie wojny za działalność w tajnym Kujawskim Towarzystwie Patriotyczno-Literackim aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie koncentracyjnym w Mauthausen-Gusen 1941-45
Edmund Steinmetz, 1938 r.
- Edmund Steinmetz, student prawa UP, c. ok. 1938
- Kazimierz Stranz, (1902-1952) student i absolwent filologii UP, sekretarz sem. let. 1925/26, w 1938 zam. w Poznaniu
Stefan Stryczyński, ok. 1920 r. (?).
- Stefan Stryczyński, ( - 21 lutego 1921) s. Jana i Franciszki, brat Zygmunta (Chrobria) oraz Mariana i Tadeusza (obaj Posnania), student prawa i ekonomii (?), założyciel Lechii, zmarł w skutek ran odniesionych na wojnie, pierwszy zmarły Lechita
- Telesfor Synoradzki, (28 lutego 1894 w Michalinowie w pow. inowrocławskim - 1940 w Katyniu) s. Zenona i Heleny z Koszcząbków, brat Zygfryda (Lechia), student i absolwent 1918 med. UWr., dr med. UJ, uczestnik Powstania Wielkpolskiego, lekarz szpitala wojskowego w Poznaniu, dyrektor Szpitala Miejskiego w Koźminie, por. pospolitego ruszenia 7 Szpitala Okręgowego, uczestnik wojny obronnej 1939, w niewoli sowieckiej, zamordowany przez NKWD, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Zygfryd Synoradzki, (1904 - 1971/72) s. Zenona, brat Telesfora (Lechia), student i absolwent prawa UP, wiceprezes sem. let. 1924/25, prezes trym. zim. i sem. let. 1925/26, prezes sem. zim. 1926/27, prezes PKM 1926, wiceprezes sem. let. 1926/27, w 1938 adwokat w Mikołowie
Zbysław Szał, 1930/31 r.
- Zbysław Szał, c. ok. 1930/31
- Marian Szczepański, ( - przed 1970) prawnik, w 1938 sędzia Sądu Grodzkiego w Sępolnie
Ulryk Szpitter, 1938 r.
- Ulryk Szpitter, c. ok. 1938, sekretarz sem. let. 1938/39 (ostatnie Prezydium przed wojną)
- Antoni Szułczyński, ( - przed 1970)
Jan Adolf Śledź, ok. 1936 r.
- Jan Adolf Śledź, (1911-1939) c. ok. 1936, zginął w wojnie obronnej 1939
Wiktor Taczkowski, 2007 r.Wiktor Taczkowski, 1936 r.
- Wiktor Taczkowski, (17 września 1915 w Kopaszewie pow. Kościan - ) s. Ignacego i Marii z d. Koronowskiej, absolwent Gimnazjum w Bydgoszczy 1936, student i absolwent prawa UP 1936-39 i 1946, c. 1939, w czasie okupacji robotnik fizyczny (murarz, cieśla, malarz, posadzkarz) w Firmie H. Cegielski, zaangażowany w tajne nauczanie w Kopaczewie i Poznaniu, po studiach referent w Departamencie Inwestycji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie oraz naczelnik i wicedyrektor Departamentu Inwestycji Ministerstwa Przemysłu Spożywczego i Skupu w Warszawie 1947-74, zastępca naczelnego dyrektora budowy Petrochemii w Schwedt w Niemczech 1974-78, referent Ambasady PRL w Helsinkach 1978-82, od 1983 na emeryturze, działacz sportowy, autor “Wspomnień” (Warszawa 2010), odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim OOP
- Jan Edmund Tatzlaff, sekretarz sem. let. 1926/27
Tadeusz Thiel, 1940 r.
- Tadeusz Marcin Thiel, (11 listopada 1917 w Poznaniu - 11 grudnia 1940 w Auschwitz) s. Wacława i Jadwigi z d. Walkowskiej, uczeń i absolwent Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu 1927-35, student prawa UP 1935?-39, sekretarz sem. zim. 1937/38 oraz sem. zim. 1938/39, wiceprezes sem. let. 1938/39 (ostatnie Prezydium przed wojną), w czasie studiów pracował jako urzędnik bankowy w Banku Cukrownictwa w Poznaniu, na przełomie listopada i grudnia 1919 przeniósł się do Warszawy, 19 września 1940 w czasie akcji represyjnej policji niemieckiej na Ochocie zabrany z domu i osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, zmarł prawdopodobnie w wyniku wycieńczenia organizmu
- Feliks (Bończa-)Tomaszewski, ( - lata 70-te) brat Jana (Lechia), założyciel Lechii, gospodarz sem. let. 1921/22, po wojnie zam. w Nadrenii-Palatynacie
- Czesław Tomczyński, (ok. 1916/17 - ) student prawa UP, w czasie okupacji zam. w Ostrowcu Świętokrzyskim
Wojciech Trynkowski.
- Wojciech Trynkowski, (13 marca 1899 - przed 1970) Powstanie Wielkopolski, student prawa UP, założyciel Lechii, pierwszy prezes sem. zim. oraz sem. let. 1920/21, wiceprezes sem. zim. 1921/22, prezes sem. zim. 1922/23, inicjator powstania i pierwszy prezes PKM 1921, ppor. rez. 7 Dywizjonu Artylerii Lotniczej, po wojnie adwokat
- Wiesław Urbanowicz, akt. 1922
Włodzimierz Urleniski (?), 1938 r.
- Włodzimierz Urleniski (?), c. ok. 1938
- Czesław Waszak, student ekonomii UP, akt. 1935-39, gospodarz sem. let. 1937/38
Alfred Wentzel, ok. 1938 r.
- Alfred Wentzel, (10 października 1914 w Ostrowie Wlkp. - 27 września 1939 w Warszawie) z rodziny kupieckiej, s. Włodzimierza i Marii z Wigockich, absolwent Gimnazjum w Ostrowie Wlkp. 1933, członek Sodalicji Mariańskiej, od 1934 student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, a następnie WSH (miał uzyskać dyplom we wrześniu 1939), ppor. rez., w wojnie obronnej 1939 w 60 Pułku Piechoty, m.in. uczestniczył w szturmie na Łęczycę oraz obronie Warszawy, zaginął od wybuchu granatu idąc z meldunkiem na Bielanach, prawd. pochowany w zbiorowej mogile na Cmentarzu w Łaniankach k. Warszawy
- Henryk Węclewicz, (20 grudnia 1901 w Czaczu - 9 maja 1945 w Mauthausen) s. Sylwestra (nauczyciela szkoły średniej) i Marii z Gruszczyńskich, starszy brat Mariana (Lechia), ppor. rez. kawalerii, przydzielony do 17 Pułku Ułanów, w 1938 urzędnik kolejowy w Poznaniu, w 1939 zmobilizowany w sierpniu 1939 do Ośrodka Zapasowego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w Kraśniku, brał udział w walkach na Lubelszczyźnie, uniknął niewoli i powrócił do Poznania, 20 kwietnia 1940 aresztowany przez Gestapo, osadzony w Domu Żołnierza i Forcie VII w Poznaniu, a następnie zesłany do obozu koncentracyjnego Dachau, a stamtą do Mauthausen-Gusen, gdzie został zamordowany, za datę śmierci uznano 9 maja 1945
Marian Węclewicz, 1939 r.
- Marian Węclewicz, (6 kwietnia 1903 w Czaczu - 8 grudnia 1986 w Gostyniu) z rodziny inteligenckiej, s. Sylwestra (nauczyciela szkoły średniej) i Marii z Gruszczyńskich, brat Henryka (Lechia), uczeń pruskiego Gimnazjum im. Fryderyka Wilhelma, członek Towarzystwa Tomasza Zana oraz Drugiej Poznańskiej Drużyny Harcerskiej, Powstaniec Wielkopolski, w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 ochotnik w 15 Pułku Ułanów Poznańskich, absolwent Gimnazjum im. Jana Kantego w Poznaniu 1921, student prawa UP i USB 1923-33, członek Lechii i Filister honorowy Batorii, sędzia śledczy Sądu Okręgowego w Gnieźnie 1935-39, por. rez., w wojnie obronnej 1939 w 17 Pułku Ułanów w ramach Wielkopolskiej Brygady Kawalerii uczestnik bitwy nad Bzurą i obrony Warszawy, ciężko ranny, w niewoli niemieckiej m.in. w oflagach w Itzehoe, Sandbostel, Lubec i Dössel, po wojnie pracownik Polskiej Misji Wojskowej dla Badania Zbrodni Wojennych na terenie Rzeszy, w 1949 zdemobilizowany, z powodów politycznych nie mógł podjąć pracy w sądownictwie, pracował w Powiatowej Spółdzielni Spożywców “Społem” i Powiatowym Zakładzie Mleczarskim w Gostyniu, dopiero w 1964 podjął praktykę adwokacką w Gostyniu, do emrytury w 1976 kierownik Zespołu Adwokackiego w Gostyniu, działacz kombatancki i regionalny, m.in. współzałożyciel i prezes oddziału powiatowego ZBoWiD w Gostyniu, członek Zarządu Okręgu ZBoWiD, współzałożyciel Społecznego Komitetu Regionalnego, w 1982 awansowany do stopnia podpułkownika w stanie spoczynku, pochowany na Cmentarzu w Gostyniu, odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Medalem Niepodległości
Marian Wlekliński, 1933/34 r.
- Marian Wlekliński, (1911-1993) student i absolwent prawa UP, wiceprezes sem. let. 1933/34, prezes r.a. 1934/35, członek Zarządu Koła Prawników i Ekonomistów, aplikant adwokacki, po wojnie na emigracji w Kanadzie
Maksymilian Wojciechowski, 1938 r.
- Maksymilian Wojciechowski, (29 września 1904 w miejsc. Iłowiec Wielki w pow. śremskim - 1940 w Charkowie) s. Wojciecha i Michaliny z Wachowiaków, absolwent Państwowego Gimnazjum Humanistycznego w Środzie Wlkp., student i absolwent prawa UP, prezes sem. zim. i sem. let. 1930/31, przewodniczący Sądu Koleżeńskiego Koła Prawników i Ekonomistów 1933, urzędnik w Poznaniu, absolwent Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa 1926, ppor. rez. pilot, przydzielony do Bazy Lotniczej nr 3, uczestnik wojny obronnej 1939, w niewoli sowieckiej, zamordowany przez NKWD
- Stanisław Wojciechowski, c. ok. 1937, skreślony 1938
Tadeusz Wojciechowski, 1935 r.
- Tadeusz Wojciechowski, (27 czerwca 1900 w Poznaniu - 14 lipca 1964 w Aleksandrowie Kujawskim) s. Wojciecha i Marii z Kusztelskich, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, uczstnik powstania wielkpolskiego i wojny polsko-rosyjskiej 1919-20, ppor. rez., student i absolwent ekonomii UP, skarbnik sem. let. 1921/22, sekretarz sem. zim. 1922/23, sekretarz Koła Filistrów 1931/32, po studiach praktykant w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu 1927-29, początkowo praktykant, później pracownik, w tym inspektor okręgowy Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Poznaniu 1930-39, w czasie okupacji pracownik biurowy w Telegraphenbauamt w Poznaniu 1939-45, po wojnie inspektor finansowo-księgowy w Wojewódzkim Zarządzie Łączności w Poznaniu 1945-64, pochowany na Cmentarzu na Junikowie w Poznaniu
- Stanisław Wojewódzki,
- Franciszek Woliński, ( - przed 1970) sekretarz sem. zim. 1924/25
Wielosław Wolski, 2007 r.
- Wielosław Wolski, (17 stycznia 1919 w Radomsku - 9 września 2009 w Warszawie) s. Władysława i Władysławy z d. Karczewska, absolwent Państwowego Gimnazjum Humanistycznego w Rawiczu 1937, student prawa UP 1937-39, c. 1939, w czasie okupacji dysponent zbożowo-nasienny Centralnego Urzędu Rolniczego, a następnie Związku Gospodarczego Spółdzielni Rolniczo-Handlowych w Lublinie, absolwent prawa UW 1949, po wojnie pracował na różnych stanowiskach, do stanowiska dyrektora, w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu oraz Ministerstwie Handlu i Usług w Warszawie, pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim OOP oraz Orderem Sztandaru Pracy
Jan Wróblewski.
- Jan Wróblewski, (4 czerwca 1898 w Poznaniu - 28 lipca 1959 w Śmiglu) s. Wojciecha i Leokadii z d. Wiśniewska, absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu 1919, powstaniec wielkopolski, miał walczyć w okolicach Pońca i Osiecznej, żołnierz WP 1919-21, ppor. rez. intendentury, student UP, wiceprezes i sekretarz sem. let. 1921/22, wiceprezes sem. zim. 1923/24, po przerwaniu studiów pracował w biurze sprzedaży węgla “Płomień” 1922-23, a następnie w firmie zbożowej “Władysław Radomski - Ziemiopłody” w Poznaniu 1923-30 oraz w firmie Centrala Rolników w Poznaniu 1930-31, członek zarządu i kierownik Spółdzielni Rolniczo-Handlowej “Rolnik” w Śmiglu 1931-39, w czasie okupacji pracownik niemieckiej spółdzielni „Ein- und Verkaufsgenossenschaft” w Śmiglu, po wojnie m.in. kierownik spółdzielni Rolnik 1945-48, a od 1949 kierownik i prezes Zarządu Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Starym Bojanowie, pochowany na cmentarzu w Lesznie
- Witold Wybieralski, ( - 25 maja 1989) student i absolwent prawa UP, prezes sem. zim. 1935/36, w 1938 aplikant sądowy w Poznaniu
- Jan Wysocki, student Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, skarbnik sem. zim. 1935/36, olderman sem. zim. 1936/37
- Kazimierz Zabłocki, c. ok. 1926, wystąpił 1927
- Janusz Zegrzda, student farmacji UP, wiceprezes wewn. sem. let. 1932/33, mgr farmacji, w 1938 zam. w Łodzi
- Marian Ziółkowski, student prawa UP, olderman sem. let. 1932/33, mgr praw, w 1938 zam. w Poznaniu
- Czesław Zwierzyński, (1902 - 3 lutego 1983) członek Towarzystwa Tomasza Zana, w 1938 wiceprezes Sądu Okręgowego w Starogardzie, sędzia Sądu Wojewódzkiego w Bydgoszczy, a następnie adwokat w Bydgoszczy, kierownik Zespołu Adwokackiego nr 4 w Bydgoszczy, pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu, odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim OOP
Aleksander Żółtowski, 1938 r.
- Aleksander Żółtowski, (1913 - ) student farmacji UP, olderman sem. zim. 1937/38 oraz sem. zim. 1938/39, po wojnie w Kanadzie
Marian Żuber, 1939 r.
- Marian Żuber, student prawa UP, c. ok. 1938
Pieczęć Lechii, 1932 r.
Listę członków opracowano na podstawie:
1) archiwalnych wykazów członkowskich Lechii, Archiwum Korporacyjne,
2) Sylwester Kubera (uzupełnił Krzysztof A. Tyszka), Lista członków Polskiej Korporacji Akademickiej Lechia (Poznań), (w:) Polskie Korporacje Akademickie 1997, nr 14, s. 52 i n.,
3) materiałów archiwalnych z Archiwum Korporacyjnego,
4) wydawnictw encyklopedycznych i biograficznych oraz rozmów z rodzinami członków Korporacji Lechia.
Opracowanie: Bartłomiej P. Wróblewski
Opublikowano: 12 IX 2007 r.
Ostatnia zmiana: 14 I 2021 r.
Propozycja cytowania: Bartłomiej P. Wróblewski, Konwent Lechia – Korporacja Studentów Uniwersytetu Poznańskiego, (na:) www.archiwumkorporacyjne.pl, stan 14 I 2021 r.